Aleksander Błażejowski

Aleksander Błażejowski

Data i miejsce urodzenia	15 maja 1890 Lwów
Data śmierci	grudzień 1940
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	pisarz, dziennikarz
Ważne dzieła
Czerwony Błazen Walizka P.Z.

Aleksander Błażejowski (ur. 15 maja 1890 we Lwowie, zm. w grudniu 1940) – polski pisarz i dziennikarz, autor powieści kryminalnych.

Życiorys

Syn dr. Bronisława Błażejowskiego, adwokata we Lwowie i jego żony Aleksandry z Krzemieńskich. Edukację rozpoczął we Lwowie, po czym ukończył Gimnazjum w Bochni. Służył w armii austriackiej. W Wiedniu rozpoczął studia prawnicze, które ukończył we Lwowie. Po studiach pracował w kancelarii swojego ojca. W 1914 został wcielony do armii austriackiej i wysłany na front rosyjski. Niebawem dostał się do niewoli i zesłano go do obozu jenieckiego na północy Rosji. Aleksander Błażejowski przebywał w nim 2 lata – uciekł podczas rewolucji 1917 roku. Przez Moskwę przedostał się do Lwowa, gdzie w stopniu porucznika został wcielony do Polskich Sił Zbrojnych. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Galicję Wschodnią. Pod koniec wojny został prawnikiem wojskowym w Warszawie i awansował na stopień kapitana. Po zakończeniu wojny 1920 roku przeniesiony do rezerwy.

Od 1921 rozpoczął karierę pisarską. Początkowo redaktor pisma „Rzeczpospolita”, w 1922 przeniósł się do Bydgoszczy, aby wraz z Adamem Grzymałą Siedleckim tworzyć „Gazetę Bydgoską”. W 1925 przeniósł się do Krakowa do redakcji „Gońca Krakowskiego”. W tym roku powstała pierwsza powieść kryminalna Błażejowskiego – Czerwony Błazen, uważany także za pierwszy polski kryminał. Do 1939 powieść miała 3 wydania i została zekranizowana przez Henryka Szaro. Kolejne lata przynoszą następne powieści, w tym Walizka P.Z. oraz Tajemnica doktora Hiwi, które cieszyły się dużą popularnością.

W 1934 Błażejowski wrócił do Lwowa i objął kancelarię adwokacką po ojcu. Wojna 1939 roku zastała go w Krakowie, skąd próbował powrócić do Lwowa. Po drodze internowany przez Niemców i osadzony w obozie pod Lwowem. Udało mu się uciec dopiero w listopadzie 1939 roku, ale Lwów był już zajęty przez wojska sowieckie. Na początku 1940 roku zarejestrował się pod przymusem Sowietów jako były oficer wojsk polskich. W kwietniu 1940 roku aresztowany i wysłany do obozu w głąb ZSRR. Prawdopodobnie zmarł w łagrze w Chersoniu w grudniu tego roku (brak oficjalnych informacji).

Rodzina Błażejowskiego (żona, syn, ojciec) 13 kwietnia 1940 roku została wywieziona do Kazachstanu, do miejscowości Semipałatyńsk. Obecnie rodzina mieszka w Australii.

W 1951 wszystkie jego utwory zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą^[1]. Książki Błażejowskiego są wznawiane sukcesywnie dopiero od 2012 roku w serii Kryminały przedwojennej Warszawy.

Powieści sensacyjne i kryminalne

• Czerwony Błazen (1925^[2]; wznowiona 2012)
• Sąd nad Antychrystem^[3] (1927; wznowiona 2013)
• Walizka P.Z. ^[4](1928, wznowiona 2014)
• Tajemnica Doktora Hiwi^[5] (1928; 3 wydania przed wojną, wznowiona 2014)
• Tekturowy Człowiek^[6] (1929, wznowiona 2014; razem z Walizką P.Z. i Tajemnicą doktora Hiwi stanowi trzytomową powieść)
• Zemsta Grzegorza Burowa^[7] (1931; wznowiona 2013)
• Korytarz podziemny B^[8] (1931; wznowiona 2013; stanowi jedną powieść z Zemstą Grzegorza Burowa)

Przypisy

Bibliografia

• Wstęp, [w:] A. Błażejowski, Czerwony Błazen, Warszawa 2012
• Aleksander Błażejowski 1890-1940, [w:] A. Błażejowski, Korytarz podziemny „B”, Warszawa 2013
• http://kresy-siberia.org/

Linki zewnętrzne

• Utwory Aleksandra Błażejowskiego w bibliotece Polona