Aleksander Bibikow
Aleksander Iljicz Bibikow, ros. Александр Ильич Бибиков (ur. 10 czerwca 1729 w Moskwie, zm. 20 kwietnia 1774 w Bugulmie), rosyjski wojskowy, w latach 1773-1774 generał en-chef wojsk rosyjskich tłumiących konfederację barską, wolnomularz[1]
Służbę rozpoczął w 1746, wziął udział w wojnie siedmioletniej. W latach 1771-1774 brał udział w walkach z konfederatami barskimi w Rzeczypospolitej. Od 1771 komendant wojsk rosyjskich okupujących Warszawę[2]. W 1773 wódz naczelny wojsk rosyjskich tłumiących powstanie Pugaczowa.
Był odznaczony Orderem Orła Białego[3], Orderem Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania, Orderem Świętego Aleksandra Newskiego i Orderem Świętej Anny.
Przypisy
- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, 1982, s. 138.
- ↑ Krol Lubicz-Chojecki, Pamięć dzieł polskich, podróż i niepomyślny sukces Polaków, opracowanie, wstęp i przypisy Wojciech Turek, Gdańsk 1992, s. 79.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 209.
Media użyte na tej stronie
Autor: Reliavech, Licencja: CC BY-SA 4.0
Barette de l'ordre de Saint-André (Russie impériale).
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
Baretka Orderu św. Anny.
Бибиков, Александр Ильич (1729—1774). Участник Семилетней войны: в сражениях при Цорндорфе и Куннерсдорфе, в осаде Кольберга. Генерал-аншеф, сенатор. Руководил военными действиями против армии Е. И. Пугачева. Покровитель Г. Р. Державина. Маршал «Комиссии по составлению Нового уложения». Составитель «Обряда управления комиссии» и «Наказов» генерал-прокурору и маршалу.