Aleksander Borawski
Aleksander Borawski (ok. 1921) | |
Imię i nazwisko | Aleksander Sergiusz Borawski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 lutego 1861 |
Data i miejsce śmierci | 10 października 1942 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Aleksander Sergiusz Borawski herbu Bojcza[1] (ur. 24 lutego 1861 w Warszawie[2], zm. 10 października 1942 w Częstochowie) – polski malarz i konserwator zabytków. Uczeń Wojciecha Gersona, Aleksandra Kamińskiego i Cypriana Godebskiego.
Życiorys
Był synem Jakuba i Pauliny z Rühmerów[2]. Studia artystyczne odbył w Warszawie, w szkole rysunku i prywatnie u Wojciecha Gersona. W Paryżu studiował rzeźbiarstwo u Cypriana Godebskiego[3], uczył się konserwacji zabytków sztuki. Początkowo zajmował się głównie konserwacją zabytków w Warszawie, Nieborowie, a od roku 1892 w Petersburgu. Od początku XX w. coraz więcej uwagi poświęcał malarstwu, tworząc głównie portrety oraz obrazy sakralne. W Petersburgu mieszkał do 1918, po czym w związku z wybuchem rewolucji październikowej przeniósł się do Warszawy. W lipcu 1919 prof Szyszko-Bochusz powierzył mu stanowisko kustosza kolekcji wawelskiej[4]. W następnych latach zajmował się głównie konserwacją zabytków w całej Polsce, a od 1934 do 1939 mieszkał w klasztorze jasnogórskim sporządzając portrety. W czasie wojny żył w przytułku. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-6-24)[5].
Jest autorem kilku artykułów poświęconych polskiej sztuce i polskim artystom czynnym w Rosji.
4 lutego 1888 ożenił się z Anną Radyszkiewicz (zm. 1919)[2], z którą miał syna Zygmunta Andrzeja, majora Wojska Polskiego.
Główne realizacje artystyczne
- odnowa figur w Ogrodzie Saskim (ok. 1888)
- konserwacja plafonów w petersburskim Pałacu Michajłowskim (ok. 1898)
- namalował sakralne malowidła ścienne petersburskiej Akademii Duchownej (1904)
- wykonał malowidła w kopule kaplicy Maciejowskiego na Wawelu (1907)[6]
- stworzył cykl portretów katolickich biskupów Mohylewa dla galerii metropolitalnej w Petersburgu (przed 1918)
- cykl portretów znanych Polaków działających w Rosji od XVIII w. (przed 1918)
- cykl portretów przełożonych zakonu paulinów dla klasztoru jasnogórskiego (1934–1939)
Publikacje
- Aleksander Borawski, 1921: Katedra Krakowska. Przewodnik po Ziemiach Małopolski nr 2. Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Oddział Krakowski; Cieszyn: „Dziedzictwo”[7].
- Aleksander Borawski, 1921: O ludwisarstwie i dzwonach w Polsce. M. Muzeum Przemysłowe im A. Baranieckiego, Kraków[7].
- Aleksander Borawski, 1927: Sarkofag z prochami ojców-bohaterów i matek-męczenniczek, przeznaczony dla wotywnego Kościoła Opatrzności mającego być wzniesionym w Warszawie / sprojektował Aleksander Borawski. Warszawa[7].
- Aleksander Borawski, 1929: 4 dzwony dla kościoła Opatrzności w Warszawie odlane w Stoczni Gdańskiej ozdobione przez Aleksandra Borawskiego. Gdańsk, Druk. Gdańska[7].
- Aleksander Borawski, 1933: Królowa Jadwiga na Wawelu : szkic historyczny. Wydawnictwo Księży Pallotynów, Warszawa[7].
Przypisy
- ↑ Aleksander Sergiusz Borawski h. Bojcza Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-03-24]
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 61 .
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 61. [dostęp 2021-07-01].
- ↑ Kustosz zbiorów wawelskich Nowości Illustrowane 1920 nr 15 s.9 [1]
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANNA BORAWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-31] .
- ↑ Rożek M., 1987:Krakowska katedra na Wawelu. Wyd. Kurii Metropolitalnej, Kraków.
- ↑ a b c d e Katalog Biblioteki Narodowej
Bibliografia
- Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Aleksandra Borawskiego w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób artysty Aleksandra Borawskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Aleksander Borawski (-1921)
Od lewej:"Regina Poloniae Dominat" , "Vexilium Poloniae Pontificum D-efendit". Sygnatura: 1-K-2275a