Aleksander Cesarski

Aleksander Cesarski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1921
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1975
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal „Za udział w walkach o Berlin”
Grób Aleksandra Cesarskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Aleksander Cesarski (ur. 14 sierpnia 1921 w Warszawie, zm. 8 listopada 1975 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn działacza KPP, szewca-chałupnika Aleksandra. Podczas okupacji był aktywistą Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a później PPR i członkiem GL.

W czerwcu 1943, zdradzony przez kolegę, został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, gdzie przebywał do lipca 1943[1].

W 1945 wstąpił do WP. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. 28 marca 1947 uczestniczył w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, podczas której śmierć poniósł generał Karol Świerczewski[2][3]. Towarzyszył mu jako oficer do zleceń w jego ostatniej podróży inspekcyjnej, śmiertelnie rannego wyniósł z pola ostrzału. Został za ten czyn awansowany do stopnia majora[4].

Następnie był w służbie kwatermistrzostwa w Terenowej Obronie Przeciwlotniczej, gdzie został zastępcą komendanta głównego, a w końcu komendantem głównym. W okresie od 1957 do 30 lipca 1960 ukończył w systemie zaocznym studia w Akademii Sztabu Generalnego i w 1963 został awansowany na generała brygady. Jednocześnie w latach 1957 – 1960 studiował geografię gospodarczą na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał 31 sierpnia 1961 dyplom magistra geografii[4].

W 1970 przeniesiony w stan spoczynku, później pracował w Związku Inwalidów Wojennych. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 29D-1-3)[5].

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[6]:

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Królikowski 2010 ↓, s. 232.
  2. ↑ Zbigniew Jantoń: VIII. Śmierć generała Karola Świerczewskiego. [dostęp 2013-04-30].
  3. ↑ Włodzimierz Kalicki: 28 marca 1947 r. Zamiast chleba - generał. Gazeta Wyborcza, 2012-04-01. [dostęp 2013-04-30].
  4. ↑ a b Królikowski 2010 ↓, s. 233.
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 535

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001,
  • Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 (A–H). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010. ISBN 978-83-7611-801-7.

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
Aleksander Cesarski.jpg
gen. bryg. Aleksander Cesarski
General Aleksander Cesarski's grave.JPG
Autor: Shalom, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grave of general Aleksander Cesarski at Military Cemetery in Warsaw.
POL Za udział w walkach o Berlin BAR.svg
Baretka: Medal za udział w walkach o Berlin