Aleksander Drzewiecki

Aleksander Drzewiecki

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1897 Berlin
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1960 Bydgoszcz
Instrumenty	skrzypce, trąbka
Gatunki	muzyka poważna
Odznaczenia

Aleksander Drzewiecki (ur. 11 listopada 1897 w Berlinie, zm. 12 lutego 1960 w Bydgoszczy) – skrzypek, trębacz, wachmistrz zawodowy Wojska Polskiego, altowiolista Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, powstaniec wielkopolski^[1].

Życiorys

Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim będąc żołnierzem 1 pułku artylerii polowej wielkopolskiej, po zmianie nazwy 17 stycznia 1920 15 Wielkopolskiego pułku artylerii polowej, a od 1931 15 Wielkopolskiego pułku artylerii lekkiej.

W wieku 12 lat uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. Nieobca mu była gra na trąbce i organach. W połowie lat. 20. XX wieku ukończył Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne w klasie skrzypiec i fortepianu. Doskonalił także grę na trąbce, na której grał już od 1916. W marcu 1921 wszedł w skład nieetatowego plutonu trębaczy 15 Wielkopolskiego pułku artylerii polowej. W pułkowej orkiestrze symfonicznej i kameralnej grał na skrzypcach. Był koncertmistrzem w orkiestrze grającej w Teatrze Miejskim w latach 1927–1930. Od stycznia 1929 do końca listopada 1930 pełnił funkcję dyrygenta plutonu trębaczy. Po rozwiązaniu wszystkich zespołów 1 grudnia 1930 opiekował się sztandarem oraz jednocześnie wykonywał swe obowiązki w dywizjonie. Z własnej inicjatywy uczył chętnych żołnierzy gry na skrzypcach i innych instrumentach oraz opiekował się sygnalistami.

W październiku 1938, jako tytularny ogniomistrz, odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Premiera II RP Sławoja Składkowskiego^[2].

W czasie kampanii wrześniowej w 1939 pełnił funkcję podoficera sztandarowego, opiekując się znakiem pułkowym. Podczas walk w Puszczy Kampinoskiej zakopał sztandar w rejonie Sierakowa, w 1947 przyczynił się do jego odnalezienia. Okupację spędził w niemieckiej niewoli.

Do Bydgoszczy wrócił 23 sierpnia 1946. W Pomorskiej Orkiestrze Symfonicznej i jej zespole terenowym grał na altówce. 1 stycznia 1953 orkiestrę przekształcono w Filharmonię Pomorską w Bydgoszczy, gdzie występował do końca swego życia.

Zmarł 12 lutego 1960 w Bydgoszczy. Został pochowany na cmentarzu parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przy ul. Kossaka.

Rodzina

Był żonaty z Józefą z domu Szulc^[3]. Ich synem był pianista Jan Drzewiecki.

Bibliografia

• Zdzisław Pruss, Rajmund Kuczma, Alicja Weber: Bydgoski leksykon muzyczny. Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne: Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2004, s. 121. ISBN 83-85327-68-1.

Przypisy