Aleksander Glinkowski

Aleksander Glinkowski
Data i miejsce urodzenia4 kwietnia 1941
Stiring-Wendel, Francja
Pochodzeniepolskie
Data i miejsce śmierci17 marca 1991
Katowice
Instrumentypuzon
Gatunkimuzyka poważna, muzyka współczesna
Zawódkompozytor

Aleksander Glinkowski (ur. 4 kwietnia 1941 w Stiring-Wendel we Francji, zm. 17 marca 1991 w Katowicach) – polski kompozytor.

Życiorys

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, w latach 1960–1964 w klasie puzonu Feliksa Kwiatkowskiego, a w następnie w latach 1965–1970 w klasie kompozycji Bolesława Szabelskiego. W latach 1972–1973 uzupełniał studia kompozytorskie u Iannisa Xenakisa w Paryżu. Równocześnie w latach 1960–1972 był członkiem orkiestry Filharmonii Śląskiej, a od 1970 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach na Wydziale Kompozycji i Teorii Muzyki[1][2].

Twórczość

Glinkowski skupiał się na walorach sonorycznych materiału dźwiękowego. Wcześniejsze utwory charakteryzuje intensywna kolorystyka i pełna atonalność. Późniejsze (od Concerto notturno) wykazują większą statykę, wyciszenie emocji, przejrzystość faktury, przesycenie modalnością[1].

Jego utwory były wykonywane z sukcesem na czołowych polskich festiwalach muzyki współczesnej, m.in. podczas „Warszawskiej Jesieni”, czy Festiwalu Musica Polonica Nova we Wrocławiu[2].

Nagrody i wyróżnienia

(na podstawie materiału źródłowego[2])

Aleksander Glinkowski był laureatem kilku konkursów kompozytorskich.

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

  • Gdybyś musiał kiedyś... na chór mieszany (1960)
  • Kolor wiosny na chór mieszany (1960)
  • Kwartet smyczkowy (1966)
  • Inicjacje na kwartet smyczkowy, organy i perkusję (1966)
  • Pieśni Safony na alt, orkiestrę i taśmę (1967)
  • Passacaglia lugubra na organy (1968)
  • Amphi [wersja I] na obój i 2 fortepiany (1968)
  • Amphi [wersja II] na obój i fortepian (1968)
  • Passacaglia na organy (1968)
  • Aisthesis na organy i orkiestrę (1969)
  • Pour trombone na puzon, wiolonczelę i fortepian (1969)
  • Sequentia na saksofon altowy i fortepian (1970)
  • Ostinato [wersja I] na chór mieszany i taśmę (1970)
  • Ostinato [wersja II] na dwa chóry mieszane (1970)
  • Koncert wenecki na obój i orkiestrę (1972)
  • Stasis na kwartet smyczkowy i taśmę (1973)
  • Après silence, teatr instrumentalny (1974)
  • Muzyka przestrzenna [wersja I] na 4 zespoły orkiestrowe (1974)
  • Muzyka przestrzenna [wersja II] na taśmę (1974)
  • Dialogos I na fortepian na 4 ręce (1976)
  • Trzy etiudy na chór żeński (1977)
  • Concerto notturno na klawesyn i zespół kameralny (1979)
  • Sinfonia mesta e tranquilla na alt, chór mieszany i orkiestrę (1979)
  • Chwila westchnienia, kantata na alt lub baryton i orkiestrę (1980)
  • Sonata organowa (1981)
  • Kantata na powrót cichego syna na głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę (1981)
  • Intermezzo na skrzypce lub flet z orkiestrą kameralną (1983)

Przypisy

  1. ↑ a b c Zmuda 1987 ↓.
  2. ↑ a b c d Aleksander Glinkowski (pol.). W: Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-27)].

Bibliografia

  • Grzegorz Zmuda: Glinkowski Aleksander. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 3: EFG część biograficzna. Kraków: PWM, 1987. ISBN 83-224-0344-5. OCLC 165082792. (pol.)
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.)

Linki zewnętrzne