Aleksander Habiniak

Aleksander Jan Habiniak

„Wysoki”, „Kmicic”, „Kuźma”

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1897 Bartkowice
Data i miejsce śmierci	sierpień 1940 Brześć nad Bugiem
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie Polska Organizacja Wojskowa
Jednostki	Okręg Polesie ZWZ
Stanowiska	komendant okręgu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Aleksander Jan Habiniak ps. „Wysoki”^[1], „Kmicic”, „Kuźma” (ur. 19 lipca 1897 w Bartkowicach, zm. w sierpniu 1940 w Brześciu nad Bugiem) – major piechoty Wojska Polskiego, komendant Okręgu Polesie ZWZ.

Życiorys

Urodził się 19 lipca 1897 w Bartkowicach, w ówczesnym powiecie powiecie noworadomskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Władysława i Pauli z Widuchów^[1][2]. Od 1913 był członkiem Strzelca. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Od 1915 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim. 31 stycznia 1920 został mianowany podporucznikiem. Był uczestnikiem wojny z bolszewikami.

W 1923 był przydzielony z 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wieluń na stanowisko oficera instrukcyjnego^[3]. W grudniu 1924 został przeniesiony z 5 psp do 25 pułku piechoty w Piotrkowie i przydzielony do PKU Piotrków na stanowisko oficera instrukcyjnego^[4][5]. W marcu 1926, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do 25 pp^[6]. Przeniesiony do 77 pułku piechoty w Lidzie (1927–1928)^[7], skąd przeniesiony do 28 pułku piechoty w Łodzi^[8]. Komendant obwodowy Przysposobienia Wojskowego na miasto Łódź. 2 grudnia 1930 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 149. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]. W 1933 został przeniesiony do 36 pułku piechoty w Warszawie, gdzie był komendantem obwodowym PW. Był komendantem Związku Strzeleckiego na województwo warszawskie. W marcu 1939 pełnił służbę w Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie na stanowisku kierownika PW^[10].

Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca batalionu zapasowego 86 pułku piechoty w Ośrodku Zapasowym 19 Dywizji Piechoty w Lidzie. Walczył z agresją ZSRR na Kresach Wschodnich. Od jesieni 1939 był współorganizatorem sieci konspiracyjnej Organizacji Orła Białego. Był wiceprzewodniczącym OOB na teren Warszawy. W końcu 1939 został włączony z OOB do SZP potem ZWZ. W 1940 został mianowany na stopień majora. Był komendantem Okręgu ZWZ Polesie od marca do sierpnia 1940. W sierpniu 1940 został prawdopodobnie zdekonspirowany przez agentów NKWD. Podczas próby aresztowania podjął obronę, w trakcie której zginął.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[11]
• Krzyż Walecznych – 1922 za działalność w POW^[12][13]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 16 marca 1933 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”^[14]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Armia Krajowa - szkice z dziejów Sił Zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego, pod redakcją Krzysztofa Komorowskiego, Warszawa 1999, s. 412.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

• Komendanci obszarów i okręgów ZWZ AK