Aleksander Kiszkowski

Aleksander Kiszkowski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia22 maja 1892
Stefanówka, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmiercikwiecień 1940
Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojneLesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
FormacjaOdznaka I korpus w Rosji.jpg I Korpus Polski
Jednostki19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa
Batalion Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 6
Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty
2 Pułk Piechoty Legionów
70 Pułk Piechoty
Ośrodek Zapasowy 17 Dywizji Piechoty
Stanowiskadowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku piechoty
dowódca ośrodka zapasowego
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Aleksander Kiszkowski (ur. 22 maja 1892 w Stefanówce, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Adolfa i Konstancji z Siwków[1]. W latach 1916–1917 w czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Od 1918 roku służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Do Polski powrócił w 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 19 pułku piechoty. Z pułkiem brał udział w obronie Lwowa.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku pełnił służbę w 19 pułku piechoty we Lwowie[2]. W 1924 roku był oficerem sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 5 Dywizji Piechoty we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 19 pp[3]. 18 lutego 1928 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 185. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wiosną 1928 roku został przesunięty w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 6 w Zaleszczykach ze stanowiska dowódcy kompanii na stanowisko wykładowcy[4][5]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony z byłego batalionu podchorążych rezerwy piechoty nr 6 w Zaleszczykach do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu[6][7]. W 1933 roku został dowódcą batalionu w 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. 7 czerwca 1934 roku został przeniesiony do 70 pułku piechoty w Pleszewie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W 1938 roku zajmowane przez niego stanowisko zostało nazwane I zastępcą dowódcy pułku. W sierpniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, został dowódcą Ośrodka Zapasowego 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty.

W czasie kampanii wrześniowej po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w Piatichatkach w mogile zbiorowej. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

14 maja 2010 uczniowie Zespołu Szkół Elektronicznych i Ogólnokształcących w Przemyślu zasadzili „Dąb Pamięci” pułkownika Aleksandra Kiszkowskiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 224.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 420.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 67, 168, 383.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
  5. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 185.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 299.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 805.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
  9. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921 roku, s. 341.
  11. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  12. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Odznaka I korpus w Rosji.jpg
Autor: Anwit, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka I Korpusu w Rosji
Aleksander Kiszkowski.jpg
Aleksander Kiszkowski (1892-1940) – Lieutnant-Colonel of the Polish Army, victim of the Katyn massacre