Aleksander Klugman

Aleksander Klugman

Aron Klugman

Data i miejsce urodzenia	5 maja 1925 Łódź
Dziedzina sztuki	pisarz i publicysta
Odznaczenia

Aleksander Klugman, pierwotnie, do 1951 Aron Klugman (ur. 5 maja 1925 w Łodzi^[1][2]) – polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Był synem Henryka Joachima Klugmana i Zofii Klugman, z d. Mortenfeld^[2]. Urodził się w rodzinie mieszczańskiej, był uczniem łódzkiej szkoły religijnej Pardes^[1]. Podczas II wojny światowej został przesiedlony do łódzkiego getta, gdzie uczestniczył w ruchu oporu. Po likwidacji getta w 1944 roku trafił do niemieckiego obozu Auschwitz, a stamtąd do innych obozów koncentracyjnych w Niemczech (m.in. Groß-Rosen i Flossenbürg)^[1]. Po zakończeniu wojny wrócił do Łodzi, od 1948 mieszkał w Warszawie. Pracował w drukarni, w latach 1951–1952 był kierownikiem w dziale propagandy RSW „Prasa”, następnie pracował jako dziennikarz w Głosie Pracy i Trybunie Mazowieckiej^[1]. W tym ostatnim piśmie był kierownikiem działu ekonomicznego^[2].

W 1957 roku wyemigrował do Izraela (wyjechał jako turysta, następnie wystąpił o pozwolenie na pobyt stały)^[2]. Początkowo pracował w Echu Tygodnia, od 1958 w Kurierze Porannym, a po jego przekształceniu w tym samym roku - w tygodniku Nowiny-Kurier, gdzie do 1978 był sekretarzem redakcji^[1][2]. W latach 1991–1997 był korespondentem „Rzeczypospolitej” w Izraelu^[1]. Współpracował też innymi pismami w Polsce, w tym z Dziś, Tygodnikiem Powszechnym, Tyglem Kultury i Więzią^[1].

Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1957) oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 1960–1970 był członkiem zarządu Związku Dziennikarzy Izraelskich. Należał do Światowej Federacji Żydów Polskich, Związku Żydów Polskich w Izraelu, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej^[1]. Jest członkiem Związku Autorów Piszących Po Polsku w Izraelu oraz członkiem-założycielem Fundacji Polonica w Ziemi Świętej.

W 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[3], w 1994 Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[4], w 2009 Krzyżem Oficerskim tego orderu^[5].

Twórczość

Prace własne

• Getto łódzkie - ostatnia droga Żydów łódzkich (1962) - album z fotografiami Henryka Rossa
• Obrachunki z Polską (1968) - publicystyka
• O wielkim kłamstwie słów prawdy kilka (1968) - publicystyka
• Haperek haacharon, pol. Ostatni rozdział (1970) - po hebrajsku
• Powroty (1972) - powieść
• Derech Saara, pol. Droga przez burzę (1973) - po hebrajsku
• Psiakrew, znowu Żydzi (1991) - publicystyka
• Nowy słownik polsko-hebrajski i hebrajsko-polski (1993)
• Polonica w Izraelu (1994)
• Boska pieczęć. Mądrości Talmudu 1998)
• Rozmówki hebrajskie i podręczny słownik (1998)
• Słownik polsko-hebrajski (1998)
• Spojrzenie wstecz (1998) - wspomnienia
• Izrael - ziemia świecka (2001) - publicystyka
• Żyd, co to znaczy (2002) - publicystyka w formie autorskich haseł
• ...a droga wiodła przez Łódź (2004) - wspomnienia (z żoną Teresą Klugman)

Tłumaczenia

• Israel Zamir Mój ojciec Bashevis Singer (1995)
• Naftali Lau-Levi Zraniony lew (1997)
• Shmuel Leib Shneiderman Burzliwe życie Artura Szyka (2002)
• Stefan Grajek Po wojnie i co dalej. Żydzi w Polsce, w latach 1945-1949 (2003)

Przypisy