Aleksander Labuda (romanista)

Aleksander Wit Labuda
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1944
Chroberz

Zawód, zajęcie

romanista, polonista, teoretyk literatury

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Rodzice

Gerard Labuda, Alberta Wielopolska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Aleksander Wit Labuda (ur. 15 czerwca 1944 w Chrobrzu) – polski romanista, polonista, teoretyk literatury i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego, działacz opozycji w okresie PRL. Syn historyka Gerarda Labudy.

Życiorys

W 1967 ukończył studia magisterskie z zakresu filologii romańskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1969 został absolwentem filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1974 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1982 stopień doktora habilitowanego (również na UAM). Od 1991 jest profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Zawodowo związany z Instytutem Filologii Romańskiej UWr (od 1967), był dyrektorem tej jednostki. Od 1970 do 1973 przebywał w Paryżu, gdzie prowadził lektorat z języka polskiego w INALCO (Université Sorbonne-Nouvelle). W 1991 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest autorem książek i artykułów naukowych poświęconych literaturze francuskiej i polskiej.

W 1968 brał udział w wydarzeniach marcowych. W 1976 podpisał się pod Listem 101 przeciwko projektowi zmian w Konstytucji PRL. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”, zajmował się dystrybucją wydawnictw drugiego obiegu. W 1980 uczestniczył w strajkach sierpniowych, wstąpił do „Solidarności”. Był członkiem zarządu komisji zakładowej związku na UWr, członkiem prezydium zarządu Regionu Dolny Śląsk i delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Został zatrzymany w nocy wprowadzenia stanu wojennego, następnie internowany do dnia 4 grudnia 1982. Po zwolnieniu udzielał się nadal w opozycji, m.in. jako publicysta niezależnego pisma „Obecność” i współpracownik Władysława Frasyniuka.

W 1989 dołączył do wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego. W 1990 był współzałożycielem partii ROAD, następnie do połowy lat 90. działał w Unii Demokratycznej i Unii Wolności.

W 2015, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej, dydaktycznej i społecznej, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Życie prywatne

W latach 1968–1998 był żonaty z Barbarą Labudą, z którą ma syna. W 2000 zawarł drugi związek małżeński[2].

Przypisy

  1. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 434).
  2. ↑ Marek Jerzy Minakowski: Aleksander Wit Labuda. W: Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-07-24].

Bibliografia

  • Joanna Dardzińska: Aleksander Labuda. W: Encyklopedia Solidarności [on-line]. encysol.pl. [dostęp 2022-07-24].
  • Aleksander Labuda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-08-06].