Aleksander Majewski (generał)
| ||
| generał podporucznik lekarz | ||
| Data i miejsce urodzenia | 27 kwietnia 1861 Dylów Szlachecki | |
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1932 Łódź | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1886- 1919 | |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie | |
| Jednostki | 13 Pułk Piechoty 12 Korpus | |
| Stanowiska | lekarz, szef sanitarny Generalnego Gubernatorstwa | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | |
Aleksander Majewski (ur. 27 kwietnia 1861 w Dylewie Szlacheckim, zm. 21 września 1932 w Łodzi) – generał podporucznik lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1880 roku ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Wiedeńskiego. 13 marca 1886 roku uzyskał dyplom lekarski, a 26 maja tego roku rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii na stanowisku starszego lekarza Szpitala Garnizonowego Nr 14 we Lwowie. W 1887 roku przeniesiony został do 58 Pułku Piechoty arcyksięcia Ludwika Salvatora w Stanisławowie, a trzy lata później do 13 Pułku Piechoty w Krakowie. Wiosną 1893 roku otrzymał kolejne przeniesienie w tym samym garnizonie, tym razem do 9 Batalionu Pionierów. W czerwcu 1896 roku został urlopowany na okres jednego roku. 18 lipca 1897 roku powrócił do służby czynnej. Po krótkim okresie służby w Szpitalu Garnizonowym Nr 2 w Wiedniu przeniesiony został do 1 Pułku Artylerii Fortecznej, stacjonującego także w stolicy Cesarstwa. W 1902 roku przeniesiony został do Szpitala Garnizonowego Nr 14 we Lwowie, a cztery lata później do Szpitala Garnizonowego Nr 11 w Pradze. W 1908 roku skierowany został do Banja Luki, gdzie objął stanowisko lekarza garnizonu i komendanta szpitala wojskowego. W kwietniu 1910 roku przeniesiony został do Krakowa, na stanowisko zastępcy komendanta Szpitala Garnizonowego Nr 15. W listopadzie 1913 roku mianowany został komendantem Szpitala Garnizonowego Nr 14 we Lwowie i szefem sanitarnym garnizonu. Po rozpoczęciu wielkiej wojny, od 2 do 29 września 1914 roku pełnił obowiązki szefa sanitarnego 12 Korpusu. Następnie wykonywał obowiązki na stanowisku szefa sanitarnego garnizonu Tarnów (do listopada 1914 roku) i Wadowice (do kwietnia 1915 roku). Wiosną 1915 roku powołany został na stanowisko szefa sanitarnego 7 Armii. 1 maja 1917 roku awansował na generalnego lekarza sztabowego. 2 sierpnia 1918 roku mianowany został szefem sanitarnym Generalnego Gubernatorstwa w Lublinie.
14 stycznia 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora lekarza ze starszeństwem z 15 maja 1917 roku. Z dniem 8 stycznia 1919 roku został przydzielony do 1. Rezerwy[1]. 30 grudnia 1919 roku został skreślony z listy oficerów Wojska Polskiego na podstawie orzeczenia Oficerskiego Trybunału Orzekającego[2].
Awanse
- nadlekarz (Oberarzt) - 1886
- lekarz pułkowy 2. klasy - 1889
- lekarz pułkowy 1. Klasy - 1 listopada 1893
- lekarz sztabowy (Stabsarzt) - 1 listopada 1902
- starszy lekarz sztabowy 2. klasy (Oberstabsartzt 2. Klasse) - 1 listopada 1908
- starszy lekarz sztabowy 1. klasy (Oberstabsartzt 1. Klasse) - 1 listopada 1912
- generalny lekarz sztabowy (Generalstabsarzt) - 1 maja 1917
- generał podporucznik lekarz – 1919
Przypisy
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.