Aleksander Merker

Aleksander Merker
Pełne imię i nazwiskoAleksander Stanisław Merker
Data i miejsce urodzenia9 listopada 1924
Oświęcim
Data śmierci15 lipca 2012
Zastępca dyrektora, następnie dyrektor generalny Urzędu do Spraw Wyznań
Okresod 1971
do 1989
Przynależność politycznaPolska Zjednoczona Partia Robotnicza
Grób Aleksandra Merkera na Wojskowych Powązkach

Aleksander Stanisław Merker (ur. 9 listopada 1924 w Oświęcimiu, zm. 15 lipca 2012) – polski prawnik, specjalista w zakresie prawa wyznaniowego, polityk, wysokiej rangi funkcjonariusz Urzędu do Spraw Wyznań.

Młodość i edukacja

Był trzecim dzieckiem Józefa Merkera i pochodzącej z Czech Anastazji Zaruby. W rodzinnym Oświęcimiu rozpoczął naukę i przed II wojną światową ukończył trzecią klasę z czteroletniego Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego. Naukę w tym gimnazjum, a potem liceum kontynuował po wojnie. Jednocześnie pracował w oświęcimskim magistracie. W lutym 1945 wstąpił do Związku Walki Młodych, a w październiku 1946 do Polskiej Partii Robotniczej, następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948-1990) i od 1999 do Sojuszu Lewicy Demokratycznej[1][2].

Po zdaniu matury, kontynuował naukę (administrację) na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. A następnie odbył uzupełniające dwuletnie studia na Uniwersytecie Warszawskim uzyskując w 1959 tytuł magistra prawa[1].

Praca w administracji państwowej

Od 1956 był wicedyrektorem Gabinetu Ministra Oświaty, a od kwietnia 1959 rozpoczął pracę w Urzędzie do Spraw Wyznań jako starszy radca, następnie radca prawny, a od 1967 naczelnik Wydziału Rzymskokatolickiego. W 1972 został zastępcą dyrektora urzędu, a w 1983 dyrektorem generalnym UdSW[1][3][4]. W okresie od 1980 do 1989 wchodził w skład Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu i Episkopatu, będąc jej sekretarzem, po stronie rządowej[5].

W 1990 po 31 latach pracy w UdSW został likwidatorem urzędu. W tym samym roku przeszedł na emeryturę. Również od tego roku był ekspertem w zakresie prawa wyznaniowego Klubu Parlamentarnego SLD[1].

Rodzina

W 1952 poślubił tkaczkę Annę Pietrzak (zm. 1975), z którą miał dwóch synów[1].

Śmierć i pogrzeb

Zmarł 15 lipca 2012 i 20 lipca został pochowany na Wojskowych Powązkach[6] (kwatera A37-1-6)[7]

Publikacje

  • Jan Wierusz-Kowalski (red.), Wokół soborowej deklaracji o wolności religijnej [materiały szkoleniowe], Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Laickich, Warszawa, 1967.
  • Tylko w Polsce... w: Pro bono Republicea. Księga jubileuszowa profesora Michała Pietrzaka, red. P. Borecki, A. Czohara, T.J. Zieliński, LexisNexis, Warszawa, 2009, ​ISBN 978-83-7620-262-4​.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e 100 lat Liceum Konarskiego - Wspomnienia Aleksandra Merkera c.d. (pol.). [dostęp 2012-07-20].
  2. ↑ Nekrolog na stronie „Gazety Wyborczej” (pol.). [dostęp 2012-07-20].
  3. ↑ A. Friszke, PRL wobec Kościoła. Akta Urzędu do Spraw Wyznań 1970-1978, Biblioteka „Więzi”. Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa, 2010, ​ISBN 978-83-60356-73-9​, s. 19 i inne.
  4. ↑ P. Raina, Cele polityki władz PRL wobec Watykanu, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa, 2001, s. 121 i inne.
  5. ↑ P. Borecki, C. Janik (wybór i opracowanie naukowe), Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencji Episkopatu Polski w archiwaliach z lat 1989–2010, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa, 2011, ​ISBN 978-83-7666-087-5​, s. 12 i inne.
  6. ↑ Nekrolog na stronie „Gazety Wyborczej” (pol.). [dostęp 2012-07-20].
  7. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Media użyte na tej stronie

Aleksander Merker grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Aleksandra Merkera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach