Aleksander Meysztowicz

Aleksander Meysztowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1864
Pojoście, gubernia kowieńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1943
Rzym, Królestwo Włoch

Minister sprawiedliwości, naczelny prokurator
Okres

od 2 października 1926
do 22 grudnia 1928

Poprzednik

Wacław Makowski[1]

Następca

Stanisław Car

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Aleksander Meysztowicz (ur. 8 grudnia 1864 w Pojościu[2] k. Poniewieża, zm. 14 lutego 1943 w Rzymie) – polski ziemianin, w latach 1921–1922 prezes Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej, minister sprawiedliwości, przedstawiciel „żubrów wileńskich[3]. Ojciec Waleriana Meysztowicza.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Urodził się i wychował na Kowieńszczyźnie. Gimnazjum ukończył w Wilnie, a potem studiował na UJ w Krakowie. Po śmierci rodziców odziedziczył duży majątek – Pojoście, którym zaczął zarządzać. W latach 1900–1904 prezes Towarzystwa Rolniczego Kowieńskiego i Kowieńskiego Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia.

Wziął udział w uroczystym odsłonięciu pomnika Katarzyny II Wielkiej w Wilnie 23 września 1904 roku[4].

Od 1909 do 1917 mieszkał w Petersburgu oraz był członkiem rosyjskiej Rady Państwa. Był członkiem jako hospitant Komitetu Narodowego Polskiego[5]. Od 1917 prezes Wileńskiego Banku Ziemskiego. W latach 1917–1918 był głównym działaczem ziemian kresowych w Stronnictwie Narodowo-Zachowawczym. Organizował związki ziemian na polskich kresach.

W latach 1921–1922 był prezesem Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej. Podpisał akt ponownego złączenia Ziemi Wileńskiej z Rzecząpospolitą. Minister sprawiedliwości w rządach Józefa Piłsudskiego i Kazimierza Bartla. Od 1933 tajny szambelan papieski.

W 1939 wyjechał do Rzymu, gdzie zmarł.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Wacław Makowski zajmował jedynie stanowisko ministra sprawiedliwości.
  2. Pojoście, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 537.
  3. Janusz Kawalec: Działalność polityczna polskich konserwatystów w latach 1918–1939. haggard.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-03)]..
  4. Głosy prasy polskiej : o udziale sześćdziesięciu szlachciców litewskich w uroczystości odsłonięcia pomnika Katarzyny w Wilnie, Lwów 1904, s. 15.
  5. Adam Miodowski: Wychodźcze ugrupowania demokratyczne wobec idei polskiego wojska w Rosji w latach 1917–1918, Białystok 2002, s. 85.
  6. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jozef Pilsudski1.jpg
Józef Piłsudski
Kazimierz Bartel.jpg
Kazimierz Bartel, Primer Minister of Poland
Godło II Rzeczypospolitej.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)