Aleksander Ochocki

Grób filozofa Aleksandra Ochockiego na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Aleksander Mariusz Ochocki (ur. 6 stycznia 1942 w Wilnie, zm. 25 września 2019[1]) – polski filozof, profesor zwyczajny w Akademii Teatralnej w Warszawie i w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pełnił funkcję kierownika Zakładu Filozofii Społecznej, a od 2008 do 2012 r. dyrektora Instytutu. Od 6 lutego 2010 r. do 22 lutego 2012 r. pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kolumbarium CIII-2-7)[2].

Prace

  • Problem alienacji estetycznej u Marksa (1964);
  • Dialektyka i historia: człowiek i praca w twórczości Karola Marksa (1980);
  • Lenin – filozofia wojny domowej (1991);
  • Kryzys i filozofia (1993);
  • Filozofia i burze dziejowe (2001);
  • Trzy opery, czyli podmiotowość komiczna (2003).

Opracowania, redakcje i tłumaczenia

  • Wybrane teksty marksistowskie do nauczania filozofii, socjologii, ekonomii politycznej i nauki o polityce (opracowanie):
    • tom 1: Filozofia (1988);
    • tom 2: Socjologia (1988);
    • tom 3: Ekonomia polityczna (1988);
    • tom 4: Nauka o polityce (1989);
  • Ulrich Beck, Europa kosmopolityczna: społeczeństwo i polityka w drugiej nowoczesności (2009);
  • Johann Gottlieb Fichte, Zamknięte państwo handlowe i inne pisma (1996);
  • Zygmunt Freud, Człowiek imieniem Mojżesz a religie monoteistyczne (1994);
  • Zygmunt Freud, Pisma społeczne (1998);
  • Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Ustrój Niemiec i inne pisma polityczne (1994).

Przypisy

  1. Nekrolog. filozofia.uw.edu.pl [dostęp 2019-09-26]
  2. śp. Aleksander Ochocki

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Aleksander Ochocki (grób) 01.jpg
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób filozofa Aleksandra Ochockiego na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie