Aleksander Poncet de Sandon

Aleksander Poncet de Sandon
major dyplomowany artylerii
Data urodzenia

22 kwietnia 1895

Data śmierci

10 czerwca 1979

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Ministerstwo Spraw Wojskowych,
13 Pułk Artylerii Polowej,
Sztab Generalny,
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych,
8 Pułk Artylerii Ciężkiej,

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Późniejsza praca

konsul RP w Kiszynowie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja) Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Aleksander Poncet de Sandon (ur. 22 kwietnia 1895, zm. 10 czerwca 1979) – major dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, dyplomata.

Życiorys

Urodził się 22 kwietnia 1895[a]. Ukończył studia prawa[1]. Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego. Od 1919 do 1922 służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych, a od 1923 roku w Oddziale I Sztabu Generalnego[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 268. lokatą w korpusie oficerów artylerii[3][4][5][6][7]. 1 listopada 1924 roku został przydzielony do macierzystego 13 pułku artylerii polowej w Równem z jednoczesnym odkomenderowaniem na roczny IV Kurs Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[8]. 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego. 14 października 1926 roku został przeniesiony do składu osobowego generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, generała brygady Stefana Dąb-Biernackiego[9]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu[10][11]. Przed 1932 ukończył studia wyższe uzyskując tytuł magistra[12]. W 1932 roku pełnił służbę w Sztabie Głównym[13]. Przeniesiony do rezerwy jako kapitan artylerii w 1934 był zweryfikowany z lokatą 1[14]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer przebywający stale za granicą i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[15].

W wieku 33 lat, 5 sierpnia 1927 dokonał nieudanej próby przepłynięcia Zatoki Puckiej z Gdyni na Hel wpław[16] (po około 4 godzinach płynięcia i przebytych 8 kilometrach oficer przerwał próbę z uwagi na niekorzystne warunki atmosferyczne)[17].

W 1929 był polskim delegatem na Zgromadzenie Ligi Narodów i w jej ramach został członkiem stałej komisji wojskowej. W składzie przedstawicieli Polski na konferencji rozbrojeniowej w Genewie w lutym 1932 był rzeczoznawcą w komisji lądowej i ekspertem w komisji politycznej[18][19][20]. Od 19 grudnia 1932 do 1 lutego 1933 pracował w Departamencie Konsularnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych jako prowizoryczny radca, oddany do dyspozycji z Ministerstwa Spraw Wojskowych[1]. Z dniem 1 stycznia 1933 został mianowany radcą ministerialnym w VI stopniu służbowym, a od 1 lutego 1933 objął stanowisko prowizorycznego kierownika konsulatu RP w Kiszyniowie z równoczesnym zamianowaniem konsulem w VI stopniu służbowym[21], zaś od 1 lipca 1933 był etatowym kierownikiem tegoż konsulatu[1]. Funkcję konsula pełnił do 1939[22][23][24]. Był także oficerem wywiadu.

Podczas II wojny światowej w Wojsku Polskim we Francji zarządzeniem Wodza Naczelnego z dniem 3 maja 1940 został awansowany na stopień majora artylerii[25].

Zmarł w USA. Pochowany na Mountain View Cemetery w Boulder, Colorado[26].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 10 kwietnia, a według kalendarza gregoriańskiego - 22 kwietnia (w Roczniku Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938 wskazano datę urodzenia 21 kwietnia 1895, zob. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 215). Zobacz daty nowego i starego porządku.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 215.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 8, 739.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 196.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 819.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 742.
  6. ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 416.
  7. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 185.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 660.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 355.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 305.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 458.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 996.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 422.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133.
  15. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 822.
  16. ↑ Jarosław Kłodziński. Indywidualny maraton pływacki Hel – Gdynia 1927. „Express Gdyński”, s. 7, Nr 31 (249) z 28 sierpnia 2014. 
  17. ↑ Próba przepłynięcia zatoki puckiej. „Sport Pomorski”, s. 2, Nr 32 z 11 sierpnia 1927. 
  18. ↑ Konferencja rozbrojeniowa w Genewie. „Gazeta Bydgoska”, s. 3, Nr 49 z 1 marca 1932. 
  19. ↑ Przedstawiciele Polski w komisjach rozbrojeniowych. „Dzień Dobry”, s. 1, Nr 58 z 27 lutego 1932. 
  20. ↑ Udział Polaków w Konferencji Rozbrojeniowej. „Kurier Lubelski”, s. 1, Nr 60 z 29 lutego 1932. 
  21. ↑ Kapitan konsulem. „Głos Narodu”. Nr 9, s. 1, 10 stycznia 1933. 
  22. ↑ Ogólna lista konsulów, którzy otrzymali upoważnienie do wykonywania czynności przewidzianych w art. 18 i 19 ust. 3 ustawy z dnia 11 listopada 1924 r. (Dz. U. R. P. nr 103, Poz. 944), zestawiona według stanu w dniu 1 lutego 1935 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, s. 105, Nr 5 z 1 marca 1935. 
  23. ↑ Ziemia z historycznych miejscowości Bessarabii. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 7 z 11 stycznia 1936. 
  24. ↑ Andrzej Dubicki: Dzieje polskiej placówki dyplomatycznej w Bukareszcie (1919–1940). Wyd. I. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014, s. 230–234. ISBN 978-83-7969-294-1.
  25. ↑ Maria Fieldorf, Leszek Zachuta: Generał August Emil Fieldorf 1895–1953. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2013, s. 188. ISBN 978-83-7629-453-7.
  26. ↑ Alexander Poncet de Sandon 1895 - 1979 rekord BillionGraves, BillionGraves [dostęp 2020-07-18] (pol.).
  27. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
  28. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji i bezpieczeństwa wojska”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
GenInspWP.jpg
Autor: Gruzin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka Generalnego Inspektoratu WP
Order of Orange-Nassau ribbon - Officer.svg
Autor: Macesito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Order of Orange-Nassau - Officer Ribbon
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Medaille commemorative de la Guerre 1914-1918 ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille commémorative de la Guerre 1914-1918. France.
Palmes academiques Chevalier ribbon.svg
Autor: Borodun, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Les Palmes académiques, Chavalier rank