Aleksander Romuald Sieroń

Aleksander Romuald Sieroń
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

4 lutego 1948

Profesor doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: angiologia, balneologia, choroby wewnętrzne, kardiologia, medycyna fizykalna
Alma Mater

Politechnika Śląska, Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Doktorat

1979
Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Habilitacja

24 czerwca 1996 – medycyna
Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Profesura

16 sierpnia 1999

Polska Akademia Nauk
Status

wiceprzewodniczący Komitetu Fizyki Medycznej, Radiobiologii i Diagnostyki Obrazowej

Doktor honoris causa
Użhorodzki Uniwersytet Narodowy – 2005
Politechnika Śląska – 2017
Profesor SUM
jednostka

Wydział Lekarski z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu; Katedra i Oddział Kliniczny Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny Fizykalnej

Stanowisko

prorektor ds. nauki (1999–2005)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Brązowy Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Aleksander Romuald Sieroń (ur. 4 lutego 1948[1]) – polski lekarz[2][3], profesor doktor habilitowany nauk medycznych, doktor honoris causa, profesor Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Życiorys

Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1977). W 1979 na ŚAM uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Działanie pola elektromagnetycznego o częstotliwości przemysłowej na niektóre składniki i wielkości charakteryzujące krew, a zwłaszcza na przewodność i przenikalność elektryczną, której promotorem był Franciszek Kumaszka. W 1980 uzyskał specjalizację I stopnia, a w 1983 II z zakresu chorób wewnętrznych. W 1987 uzyskał specjalizację z zakresu kardiologii, w 1998 z balneoklimatologii i medycyny fizykalnej, w 2003 – z zakresu angiologii, a w 2006 z zakresu hipertensjologii. W 1996 obronił na ŚAM rozprawę habilitacyjną pt. Synteza i wydzielanie kwasów żółciowych u szczurów poddanych działaniu wolnozmiennych pól magnetycznych. 16 sierpnia 1999 został profesorem nauk medycznych[4]. Jest specjalistą z zakresu chorób wewnętrznych, kardiologii, angiologii, hipertensjologii oraz balneologii i medycyny fizykalnej. Stworzył i kieruje Ośrodkiem Diagnostyki i Terapii Laserowej Nowotworów, a także Centralną Pracownią Endoskopii i Pracownią Genetyczną Nowotworów. Przez dwie kadencje pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki Śląskiej Akademii Medycznej (1999–2002 i 2002–2005), a w latach 2008–2012 pełnił funkcję Przewodniczącego Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry Naukowo-Dydaktycznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Przewodniczył Zespołowi Konsultantów Wojewódzkich Województwa Częstochowskiego będąc jednocześnie Konsultantem Województwa Częstochowskiego ds. Chorób Wewnętrznych. Aktualnie jest Konsultantem Krajowym ds. Angiologii[2][3]. Jest także konsultantem Katedry i Oddziału Klinicznego Chorób Wewnętrznych Angiologii i Medycyny Fizykalnej w Bytomiu, Wydziału Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Od 1 września 2022 roku prof. Aleksander Sieroń pełni funkcję prorektora do spraw medycznych i nauk o zdrowiu[5] Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie.

Jest autorem 847 artykułów naukowych, z tego 181 artykułów zagranicznych (122 artykułów w czasopismach z Listy Filadelfijskiej o łącznym IF=229,771) oraz 134 książek, skryptów i rozdziałów w monografiach i drukach zwartych (w tym 8 zagranicznych)[6]. Ponadto jest redaktorem 17 monografii, w tym 1 zagranicznej. Do uznanych nie tylko w kraju jego osiągnięć naukowych należy wykazanie przyczyn przeciwbólowego działania laserów i pól magnetycznych, określenie przydatności autofluorescencji w badaniach zmian nowotworowych, określenie przydatności CPK BB w diagnostyce zawałów podwsierdziowych, opisanie pól sieciowych jako czynnika ryzyka choroby wieńcowej, wdrożenie do praktyki klinicznej (w oparciu o wyniki eksperymentalnych badań przedklinicznych i badań klinicznych) laseroterapii niskoenergetycznej, magnetoterapii, magnetostymulacji, hiperbarycznej terapii tlenowej oraz diagnostyki i terapii fotodynamicznej[3].

Jest promotorem 29 przewodów doktorskich zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, a także opiekunem 4 przewodów habilitacyjnych.

W 2005 kandydował do Senatu w okręgu nr 28 z poparciem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, zajmując 6. miejsce wśród 9 kandydatów[7].

Życie prywatne

Ojciec Karoliny Sieroń[8].

Ordery, odznaki, wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Aleksander Romuald Sieroń. monitorfirm.pl. [dostęp 2018-09-16].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Joanna Miozga: Biografia. slam.katowice.pl, 2014-02-18. [dostęp 2020-11-15].
  3. ↑ a b c Profesor Aleksander Sieroń. Przegląd Urologiczny, 2008. [dostęp 2020-11-15].
  4. ↑ Prof. Aleksander Romuald Sieroń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-04-13].
  5. ↑ Władze, www.ujd.edu.pl [dostęp 2022-11-10].
  6. ↑ https://publikacje.sum.edu.pl
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2022-06-27].
  8. ↑ Leczyła zakażonych, teraz sama leży nieprzytomna pod respiratorem. „Bohaterka czasu próby”, TVN24, 14 listopada 2020 [dostęp 2020-11-15].
  9. ↑ Maria Klimczyk: Ukraina doceniła wiedzę. bytom.naszemiasto.pl, 2005-11-04. [dostęp 2020-11-15].
  10. ↑ Maria Klimczyk: Profesor Aleksander Sieroń Honorowym Obywatelem Bytomia. [w:] naszemiasto.pl Bytom [on-line]. Polska Press, 2006-03-27. [dostęp 2020-01-20].
  11. ↑ Prof. Aleksander Sieroń doktorem honoris causa Politechniki Śląskiej, „Nauka w Polsce” [dostęp 2018-04-03] (pol.).
  12. ↑ M.P. z 2000 r. nr 29, poz. 596

Bibliografia

Media użyte na tej stronie