Aleksander Szenajch
 | |||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1904 Warszawa | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 czerwca 1987 Bruksela | ||||||||
| Wzrost | 171 cm | ||||||||
| Pozycja | napastnik, pomocnik | ||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
| Odznaczenia | |||||||||
 _BAR.svg){kind=small} | |||||||||
.jpg) Aleksander Szenajch jako lekkoatleta w barwach Warszawianki (1923) | |
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1904 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 czerwca 1987 Bruksela |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1939 |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa powstanie warszawskie |
| Późniejsza praca | sportowiec, dziennikarz |
Aleksander Szenajch (ur. 26 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1987 w Brukseli) – polski lekkoatleta i piłkarz, olimpijczyk, dziennikarz sportowy.
.jpg)
Rodzina
Był synem lekarza Władysława Szenajcha i jego żony Eugenii z d. Pianko. Rodzice byli wyznania luterańskiego (ojciec) i kalwińskiego (matka). Jego stryjem był pastor luterański Aleksander Schoeneich (1861–1939). Jego kuzynem był Karol Szenajch, hokeista, olimpijczyk z St. Moritz (1928).
Życiorys
Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie w 1921 r. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w szeregach najpierw 201. pułku piechoty, a potem 36. pułku piechoty Legii Akademickiej. Został udekorowany za męstwo Krzyżem Walecznych.
Aktywność sportowa
Był wszechstronnym sportowcem, ale największe sukcesy osiągnął w lekkoatletyce i piłce nożnej. W obu tych dyscyplinach startował przede wszystkim w barwach Warszawianki.
Lekkoatletyka
Jako lekkoatleta był sprinterem. Był członkiem sekcji lekkoatletycznej Warszawianki. Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski:
- bieg na 100 m – 1923, 1924, 1925, 1928, 1929 i 1930
- bieg na 200 m – 1924, 1927, 1928 i 1929
- sztafeta 4 x 100 m – 1928.
Pięć razy był wicemistrzem: 100 m – 1927; 200 m – 1925, 1930; sztafeta 4 x 100 m – 1923 i 1930. Cztery razy był brązowym medalistą: 100 m – 1922; sztafeta 4 x 100 m – 1924, 1925 i 1927.
Startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu na 100 m i 200 m, ale odpadł w eliminacjach. Czternaście razy[1] reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych. Dwadzieścia dwa razy bił rekordy Polski, w tym jako pierwszy Polak pokonał granicę 11 sekund na 100 m (w 1925). Jego rekord Polski w biegu na 100 m to 10,8 s, a w biegu na 200 m – 22,3 s.
Piłka nożna
Karierę piłkarza zaczął w 1918 r.: w latach 1918–1920 grał w I drużynie piłkarskiej klubu Polonia Warszawa. Później grał w Warszawiance w I lidze w latach 1927–1931 jako napastnik i pomocnik. Rozegrał w I lidze 66 spotkań i strzelił 16 bramek. W sumie, grając w barwach Warszawianki rozegrał 250 meczów, w tym 18 w reprezentacji Warszawy[1].
Dziennikarstwo sportowe
Już podczas kariery zawodniczej rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy, którą kontynuował do wybuchu wojny. Był m.in. redaktorem naczelnym czasopisma Stadjon (1929–1931) oraz kierował agencją „Centrosport” (1928–1939). Współpracował z Tygodnikiem Sportowym od 1923 r. Wraz z Władysławem Dobrowolskim wydał w 1927 r. broszurę „Stumetrówka”. Biegi krótkie i sztafetowe.
Członkostwo w organizacjach
Szejnach był m.in.:
- członkiem zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (od 1930, w marcu 2916 wybrany kierownikiem referatu prasowego i członkiem Komisji Trzech[2])
- członkiem Ligi Polskiego Związku Piłki Nożnej (od 1933 r.)
- członkiem klubu sportowego Warszawianka
- członkiem Towarzystwa Międzynarodowego i Krajowego Zawodników Kontraktowych
- wiceprezesem Związku Dziennikarzy Sportowych Rzeczypospolitej Polskiej.
Wojna i po wojnie
W kampanii wrześniowej walczył w stopniu podporucznika w 1. pułku artylerii przeciwlotniczej. Następnie działał w konspiracji. Był oficerem personalnym w Wydziale Zrzutów Oddziału Dowodzenia i Łączności Komendy Głównej Armii Krajowej (nosił pseudonim Roman). Walczył w powstaniu warszawskim. Następnie był w niewoli niemieckiej, a po wyzwoleniu służył w 1 Dywizji Pancernej. Po demobilizacji zamieszkał w RFN, a następnie w Belgii, gdzie zmarł.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[3]
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 719.
- ↑ Podział prac w zarządzie P.Z.L.A.. „Echo”. 67, s. 7, 7 marca 1936.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Aleksander Szenajch
Aleksander Szenajch (1923)
Aleksander Szenajch (1904-1987) – polski lekkoatleta i piłkarz, olimpijczyk, dziennikarz sportowy.