Aleksander Trzebiński
| ||
| Data śmierci | ||
|---|---|---|
| Biskup przemyski | ||
| Okres sprawowania | od 1642 do 1644 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia | 1 grudnia 1642 | |
| Sakra biskupia | 15 marca 1643 | |
Aleksander Trzebiński herbu Jastrzębiec[1] lub Trzebiński (zm. 26 lipca 1644 roku) – biskup diecezjalny przemyski (1642-1644), poseł w Turcji (w 1633), podkanclerzy koronny Władysława IV od 1643 roku, referendarz wielki koronny od 1640 roku[2], kustosz krakowski, dziekan sandomierski, opat komendatoryjny jędrzejowski[3], opat klasztoru w Hebdowie, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1633 roku[4], kanclerz królowej Cecylii Renaty i królewny Anny[5], podkomorzy lwowski w latach 1622-1636, pisarz lwowski w latach 1614-1622[6].
Życiorys
Jako senator wziął udział w sejmie zwyczajnym 1643 roku[7].
Studiował w Polsce na Akademii Krakowskiej i za granicą. Poseł województwa ruskiego na sejm 1621 roku[8]. Poseł na sejm warszawski 1626 roku z województwa ruskiego[9]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1626 roku z ziemi lwowskiej[10], poseł na sejm 1628 roku z województwa ruskiego[11]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku[12]. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z ziemi halickiej[13]. Poseł na sejm 1634 roku[14]. W 1634 roku wyznaczony na sejmie komisarzem z Koła Poselskiego do zapłaty wojsku[15]Jako poseł na sejm koronacyjny 1633 roku wszedł w skład komisji do wojny z Moskwą i organizacji wojska[16]. W 1634, jako podkomorzy lwowski, posłował do Turcji[17]. Po utracie żony i synów porzucił świeckie urzędy dla posługi duchownej. Zmarł w roku 1644 jako biskup przemyski.
Jako poseł w Turcji miał powiedzieć sułtanowi Muradowi IV:
Polakom, narodowi żyiącemu w naywiększey wolności, samo spomnienie odmiany wiary, płacenie haraczu i zburzenia zamków jest naynieznośnieyszem, zwłaszcza póki tylko prawice ich oręża iąć się mogą. I choć tu sam dla utwierdzenia pokoiu od Pana mego przybyłem, brzydzę się temi trzema nayhaniebnieyszemi rzeczami i woynę mam za nayuczciwszy środek.[18].
Przypisy
- ↑ Kajetan Kwiatkowski: Dzieje narodu polskiego za panowania Władysława IV króla polskiego i szweckiego. Warszawa: N.Glücksberg, 1823, s. 97.
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku, Kórnik 1992, s. 137.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 454.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 140, mylnie określony jako podczaszy czerski, być może podczaszyc czerski
- ↑ Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami. T.8, Warszawa 1900, s. 899.
- ↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 399.
- ↑ Leszek Andrzej Wierzbicki, Senatorowie koronni na sejmach Rzeczypospolitej, Warszawa 2017, s. 161.
- ↑ Jerzy Pietrzak, Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620 i 1621, Wrocław 1983, s. 170.
- ↑ Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 130.
- ↑ Jan Seredyka, Sejm w Toruniu z 1626 roku , Wrocław-Warszawa-Kraków 1966, s. 163.
- ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 96.
- ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.
- ↑ Włodzimierz Kaczorowski, Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986, s. 365.
- ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 180.
- ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 397.
- ↑ Andrzej Korytko, Sejm koronacyjny Władysława IV Wazy wobec problemów na Ukrainiew: Echa Przeszłości t. XVI, Olsztyn 2015, s. 73.
- ↑ Leszek Podhorodecki, Stanisław Koniecpolski 1592-1646
- ↑ Kajetan Kwiatkowski: Dzieje narodu polskiego za panowania Władysława IV króla polskiego i szweckiego. Warszawa: N.Glucksberg, 1823, s. 100.
Bibliografia
- ks. Piotr Nitecki Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, ISBN 83-211-1311-7.
- Aleksander Trzebiński w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tadeusz Gajl – projekt graficzny – Herb Jastrzebiec.jpg
- Bastianow (Bastian) – wersja wektorowa
Herb Jastrzębiec