Aleksander Wańkowicz
![]() Aleksander Wańkowicz (1933) | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Aleksander Wańkowicz (ur. 29 lipca 1881 w Puchowiczach, zm. 22 stycznia 1947 w Puszczykowie) – pułkownik pilot Wojska Polskiego.
Życiorys
Aleksander Wańkowicz urodził się 29 lipca 1881 w majątku Puchowicze, w ówczesnym powiecie ihumeńskim guberni mińskiej, w rodzinie Aleksandra i Stanisławy z Aleksandrowiczów[1]. Został oficerem Armii Imperium Rosyjskiego, w szeregach której brał udział w I wojnie światowej.
20 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika. Dwa dni później został wyznaczony na stanowisko szefa Sekcji Żeglugi Napowietrznej w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie. Został szefem Sekcji III Aeronautyki w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w Wojskach Lotniczych, w grupie oficerów z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 21 czerwca 1920 roku Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika[2]. Od 20 lipca do 5 września 1920 roku walczył na wojnie z bolszewikami jako dowódca 1 pułku aeronautycznego.
Od 22 sierpnia 1921 roku był szefem Wydziału 3 Aeronautyki w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym I batalionu aeronautycznego[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[4]. Z dniem 30 czerwca 1924 został przeniesiony w stan spoczynku z „powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji”[5].
Został patronem Krajowych Zawodów Balonów Wolnych rozgrywanych od 1925 do 1939. W 1932 koszarom 2 batalionu balonowego w Legionowie nadano imię płk. Aleksandra Wańkowicza.
W latach 20. XX wieku zamieszkiwał w Warszawie[6][7]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8].
Od stycznia 1926 prowadził Biuro Techniczno-Budowlane i Pomiarowe A. Wańkowicz i s-ka, od 1929 zaś – Przedsiębiorstwo Przewozowo-Autobusowe Mobile s-ka z o.o. W 1931 został powołany na stanowisko prezesa Komitetu Gminnego BBWR w Skolimowie oraz członka Rady BBWR powiatu warszawskiego. Funkcji tych jednak nie przyjął ze względu na zły stan zdrowia.
Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Nowej Niwce (obecnie część Puszczykowa). Zmarł 22 stycznia 1947 w szpitalu w Puszczykowie[9]. Został pochowany 26 stycznia 1947 na cmentarzu w Mosinie.
Był żonaty z Barbarą Heleną z Czaplickich (1890–1975). Wychowywał syna żony z pierwszego małżeństwa – Zygmunta Dylewskiego.
Ordery i odznaczenia
- polskie:
- rosyjskie:
- Order Świętej Anny II i III klasy
- Order Świętego Włodzimierza IV klasy
- Order Świętego Stanisława z mieczami II i III klasy
- francuskie:
- rumuńskie:
Awanse
- podporucznik – VII 1902
- porucznik – X 1904
- sztabskapitan (podkapitan) – X 1908
- kapitan – X 1912
- podpułkownik – VIII 1917[10]
- pułkownik – V 1922 – ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
Przypisy
- ↑ Matuszak 2002 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 575, 583.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 19, 936, 943.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 243.
- ↑ Dz.Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 8 czerwca 1924 roku, s. 315.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 999.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 347, 851.
- ↑ Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański, Płk pil. Aleksander Wańkowicz, „Aeroplan” 2006, nr 2, s. 31.
- ↑ W Armii Rosyjskiej nie było stopnia majora.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Tomasz Matuszak. Sprawozdanie płk. pil. bal. Aleksandra Wańkowicza z użycia 1 Pułku Aeronautycznego w wojnie 1920 roku. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 25, 2002. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547.
- Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański. Płk pil. Aleksander Wańkowicz (1881–1947). „Aeroplan”. nr 2, 2006. Warszawa: Agencja Lotnicza ALTAIR Sp. z o.o.. ISSN 1232-8839.
- Mariusz Niestrawski: Aleksander Wańkowicz. infolotnicze.pl. [dostęp 2016-06-07].
- Jacek Szczepański, VI Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. A. Wańkowicza. Legionowo, 25 września 1933 r.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Sił Powietrznych RP.
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Aleksander Wańkowicz (1933)
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1877) – Oficer – Księstwo i Królestwo Rumunii.
Baretka Orderu św. Stanisława.
VI Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. pułkownika Aleksandra Wańkowicza w Legionowie. Uroczystość zakończenia zawodów; 28 września 1933. Widoczni m.in.: zwycięzca zawodów przedstawiciel Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych porucznik Jan Zakrzewski pilotujący balon Gniezno z pucharem (1. z prawej), fundator nagrody pułkownik Aleksander Wańkowicz (3. z prawej). Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-S-186-9
Baretka: Order Korony Rumunii (model 1881) – Kawaler – Królestwo Rumunii.