Aleksander Ziemkowski
| Data i miejsce urodzenia | 27 października 1914 Wschowa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 lipca 2000 Poznań |
| Miejsce spoczynku | cmentarz w Dłużynie |
| Zawód, zajęcie | inżynier architekt |
| Alma Mater | Politechnika Wrocławska |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg){kind=small}   | |
Aleksander Jan Ziemkowski (ur. 27 października 1914 we Wschowie, zm. 5 lipca 2000 w Poznaniu[1]) – doktor inżynier architekt[1], żołnierz Wojska Polskiego i porucznik Armii Krajowej, w latach 1945–1947 działacz antykomunistycznego podziemia niepodległościowego (grupa „NIE”).
Życiorys
Aleksander Ziemkowski zdał maturę w Państwowej Szkole Budownictwa w Lesznie w 1932 roku. Ukończył Szkołę Podchorążych w Szczypiornie oraz został awansowany przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego na stopień podporucznika. W trakcie kampanii wrześniowej walczył w stopniu podporucznika w składzie 57 pułku piechoty w obronie Modlina uciekł z niewoli niemieckiej. W czasie okupacji żołnierz Armii Krajowej. Był zastępcą komendanta rejonu w obwodzie Tomaszów Mazowiecki[1].
W 1969 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1975[1].
W latach 1951–1977 pracował w Ośrodku Badawczym Poznańskiego Biura Projektów Budownictwa Przemysłowego w Poznaniu. Był członkiem SARP, Oddział w Poznaniu. Jako architekt zajmował się budową kościołów w Drobinie i Dubinie. Zaprojektował m.in. budynek byłego Dowództwa Wojsk Lotniczych, ul. Kościuszki w Poznaniu i dom wypoczynkowy „Celuloza” w Jastrzębiej Górze[1].
W 1980 r. członek 12-osobowego Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956 (sekretarz Komitetu).
W latach 1982–1988 pracował w Radzie Społecznej Metropolity Poznańskiego[2].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Walecznych w 1939 za Modlin
- czterokrotnie Medalem Wojska przez Rząd RP na Uchodźstwie w Londynie
- Srebrnym Krzyżem Zasługi za projektowanie
- Nagroda Zarządu Regionu Wielkopolska NSZZ ,,Solidarność” za dorobek dokumentacyjny (1996)[3]
- W 1991 był członkiem zespołu, który otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Poznania za pracę Poznański Czerwiec 1956 (jako współpracownik Jarosława Maciejewskiego i Zofią Trojanowiczowej, pozostałymi współpracownikami byli Jan Sandorski, Aleksander Berger, Łucja Łukaszewicz, Władysław Markiewicz i Piotr Czartołomny)[4].
Publikacje
- pod pseudonimem Aleksander Józefowicz Zbrodnia katyńska w dokumentach (Londyn 1978).
- Państwowa Szkoła Budownictwa w Lesznie 1922-1939 (Leszno 1986).
- Poznański Czerwiec 1956. Relacje uczestników. Opracowanie redakcyjne Eugenia R. Dabertowa, Poznań 2006 (wyd. II, Poznań 2008).
Przypisy
- ↑ a b c d e In memoriam – Pamięci Architektów Polskich – Aleksander Ziemkowski, www.inmemoriam.architektsarp.pl [dostęp 2018-11-16].
- ↑ Biogram na stronie Encyklopedii Solidarności wraz z fotografią
- ↑ Strona IPN – poznański czerwiec 1956. [dostęp 2019-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-16)].
- ↑ Nagroda Naukowa 1991.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Medal Wojska nadany czterokrotnie (z trzema okuciami).