Aleksander z Afrodyzji

Commentaria in Analytica priora Aristotelis, 1549

Aleksander z Afrodyzji – filozof neoarystotelicki, komentator pism Arystotelesa.

O jego życiu wiadomo niewiele. Żył na przełomie II i III w. n.e. W latach 198–211 n.e. zajmował katedrę filozofii w Atenach. Aleksander z Afrodyzji uznawany jest za najwybitniejszego przedstawiciela odrodzenia myśli perypatetyckiej, związanego z ponownym odkryciem ezoterycznych pism Arystotelesa^[1]. Chociaż był autorem również oryginalnych prac filozoficznych (obecnie zaginionych), to uważał się przede wszystkim za interpretatora i komentatora myśli arystotelejskiej. W filozofii renesansu powstała doktryna aleksandryzmu oparta na poglądach Aleksandra z Afrodyzji^[2].

Dzieła zachowane

• komentarze do ezoterycznych pism Arystotelesa

1. „Komentarz do Metafizyki Arystotelesa”
2. „Komentarz do Analityk Pierwszych Arystotelesa”
3. „Komentarz do Topik Arystotelesa”
4. „Komentarz do traktatu Arystotelesa O zmysłach”
5. „Komentarz do Meteorologiki Arystotelesa”

• traktaty teoretyczne

1. „De anima” (wyd. pol O duszy, przeł. Monika Agnieszka Komsta, wyd. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, Lublin 2013)
2. „Problemy”
3. „O fatum”
4. „O mieszaninie”

Przypisy

Bibliografia

• Giovanni Reale: Historia filozofii starożytnej. T. 4. Lublin: Wydawnictwo KUL, 1999, s. 61–72. ISBN 88-343-2570-2.
• Władysław Tatarkiewicz: Historia filozofii. T. I: Filozofia starożytna i średniowieczna. Warszawa: PWN, 1981.

Linki zewnętrzne

• DorotheaD. Frede DorotheaD., Alexander of Aphrodisias, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy [online], CSLI, Stanford University, 19 stycznia 2017, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-17]  (ang.).