Aleksandr Batiunia

Aleksandr Batiunia

Александр Григорьевич Батюня

generał pułkownik
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Grigorjewicz Batiunia
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1898 Kurgany
Data i miejsce śmierci	21 marca 1976 Rostów nad Donem
Przebieg służby
Lata służby	1916–1961
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego (1916–1917) Armia Czerwona (1918–1961)
Stanowiska	dowódca 57 Armii, szef sztabu 6, 9, 38, 40 i 1 Armii Gwardii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji II wojna światowa
Odznaczenia

Aleksandr Grigorjewicz Batiunia, ros. Александр Григорьевич Батюня (ur. 21 maja^?/ 2 czerwca 1898 w Kurganach, zm. 21 marca 1976 w Rostowie nad Donem) – radziecki wojskowy, generał pułkownik, Białorusin

Życiorys

Urodził się we wsi Kurgany w rejonie kirowskim obwodzie mohylewskim.

W 1916 roku powołany do armii rosyjskiej. Ukończył Pskowską Szkołę Chorążych a następnie był dowódcą półkompanii w pułku grenadierów, brał udział w walkach na Froncie Zachodnim.

W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W czasie wojny domowej w Rosji brał udział w walkach na Froncie Zachodnim, był kolejno dowódcą plutonu, kompanii i batalionu w pułku strzeleckim 17 Dywizji Strzeleckiej.

Po zakończeniu wojny domowej w 1921 roku ukończył wyższy kurs dowódców piechoty, a następnie był dowódcą batalionu, kompanii, pomocnikiem szefa sztabu pułku strzeleckiego, szefem oddziału sztabu 4 Dywizji Strzeleckiej w Białoruskim Okręgu Wojskowym. W listopadzie 1930 roku został szefem sztabu 4 Dywizji Strzeleckiej. W 1934 roku ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, a w maju po jej ukończeniu został szefem 1 wydziału sztabu 84 Dywizji Strzeleckiej Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. W marcu 1938 roku został szefem sztabu 55 Dywizji Strzeleckiej.

W sierpniu 1938 roku został szefem sztabu 39 Dywizji Strzeleckiej w 1 Samodzielnej Armii na Dalekim Wschodzie, a w listopadzie 1938 roku został dowódcą 32 Dywizji Strzeleckiej.

W marcu 1941 roku został szefem sztabu 48 Korpusu Strzeleckiego w Odeskim Okręgu Wojskowym.

Po ataku Niemiec na ZSRR nadal dowódca korpusu, brał udział w walkach na linii rzeki Prut oraz w walkach na terenie Mołdawii.

W dniu 1 listopada 1941 roku został szefem sztabu 6 Armii powstałej na bazie dowodzonego przez niego 48 Korpusu Strzeleckiego, jako szef sztabu armii brał udział w walkach na lewym brzegu Dniepru na północny zachód od Dniepropietrowska. W kwietniu 1942 roku został zastępcą dowódcy 6 Armii i uczestniczył w kontrofensywie pod Charkowem, w czasie tych walk znalazł się w okrążeniu i dowodząc okrążonymi wojskami zdołał wyprowadzić ich część.

Od maja do czerwca 1942 roku dowodził 57 Armią, która broniła się na linii rzeki Północy Doniec i Don na południe i południowy wschód od Łozowej. Po wycofaniu 57 Armii do odwody w czerwcu 1942 roku został szefem sztabu 9 Armii, która uczestniczyła w walkach w Donbasie i na linii rzeki Don.

W grudniu 1942 roku skierowany na kurs w Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa, który ukończył w marcu 1943 roku.

W ukończeniu kursu został szefem sztabu 38 Armii, a następnie w kwietniu 1943 roku szefem sztabu 40 Armii. Brał udział w walkach na terenie Ukrainy. W kwietniu 1944 roku został szefem sztabu 1 Gwardyjskiej Armii i brał udział w walkach na terenie Ukrainy, Polski i Czechosłowacji.

Po zakończeniu wojny w latach 1945 – 1946 był szefem sztabu 40 Armii w Lwowskim Okręgu Wojskowym, później szefem sztabu Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego w latach 1946 – 1947 a w latach 1947 – 1950 szef sztabu i pierwszy zastępca dowódcy tego okręgu.

W sierpniu 1951 roku został szefem 10 oddziału Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, a potem w listopadzie 1951 roku został szefem sztabu i 1 zastępcą dowódcy Dońskiego Okręgu Wojskowego, a po jego rozwiązaniu w listopadzie 1953 roku szefem sztabu i zastępcą dowódcy Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego.

W 1961 roku przeniesiony do rezerwy, mieszkał w Rostowie nad Donem, gdzie zmarł.

Awanse

• kombrig (4 listopada 1939)
• generał major (9 listopada 1941)
• generał porucznik (17 listopada 1943)
• generał pułkownik (18 lutego 1958)

Odznaczenia

• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
• Order Bohdana Chmielnickiego kl. I
• Order Suworowa kl. II
• Order Wojny Ojczyźnianej kl. I

Bibliografia

• Praca zbiorowa: Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 20-22. ISBN 5-86090-113-5. (ros.).