Aleksandr Bernardazzi

Aleksandr Bernardazzi
Александр Осипович Бернардацци
Ilustracja
Imię i nazwisko

Aleksandr Osipowicz Bernardazzi

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1831
Piatigorsk

Data i miejsce śmierci

1907
Fastów

Narodowość

rosyjska

Dziedzina sztuki

architektura

Aleksandr Osipowicz Bernardazzi (ros. Александр Осипович Бернардацци; ur. 1 lipca 1831 w Piatigorsku, zm. 1907 w Fastowie) – rosyjski architekt szwajcarskiego pochodzenia, działający głównie w guberni besarabskiej i w Odessie, wieloletni architekt miejski Kiszyniowa.

Życiorys

Był synem szwajcarskiego architekta Giuseppe Bernardazziego, który przybył do Rosji za panowania Aleksandra I[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Architektury i Budownictwa w Petersburgu[2]. Po uzyskaniu dyplomu został skierowany do pracy w komisji ds. budownictwa i dróg w guberni besarabskiej na niższym stanowisku technicznym[1]. W 1856 r. został naczelnym architektem miejskim Kiszyniowa i pozostawał na tym stanowisku do 1878 r[3]. Jest autorem szeregu projektów budynków świeckich i sakralnych w stolicy guberni besarabskiej oraz w innych miastach na jej terenie[2]. Określa się go mianem architekta, który odmienił Kiszyniów[2][3]. W 1875 r. za swoje prace otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta[2]. Należał do Towarzystwa Architektów Cywilnych i do Petersburskiego Towarzystwa Architektów[1].

W 1883 r. przeprowadził się do Odessy, gdzie wykładał na Uniwersytecie Noworosyjskim i kontynuował działalność projektową[1].

Zmarł w Fastowie podczas wyjazdu służbowego[1]. Został pochowany w Kiszyniowie na cmentarzu luterańskim w grobowcu rodzinnym. Nagrobek i miejsce pochówku zniszczono po II wojnie światowej, gdy cała nekropolia została zrównana z ziemią, a na jej miejscu wzniesiono m.in. kino Gaudeamus[4]. W 1982 r. na budynku zaprojektowanej przez niego cerkwi św. Teodory odsłonięto tablicę pamiątkową ku jego czci[5].

Najważniejsze projekty

Przypisy

  1. a b c d e f Бернардацци А. О. - Крымский архитектурный портал, www.archiportal-crimea.ru [dostęp 2018-05-14] (ros.).
  2. a b c d e f g h i j k l Bernardazzi, arhitectul care a schimbat faţa Chişinăului, „adevarul.ro”, 1309 [dostęp 2018-05-14] (ang.).
  3. a b Alexandru Bernardazzi, architectul care a schimbat Chișinăul, glasul.md [dostęp 2018-05-14] (rum.).
  4. Кишинёв - город исчезнувших кладбищ, Locals, 18 kwietnia 2015 [dostęp 2019-02-02].
  5. Alexandru Bernardazzi: arhitectul care a temeiat frumosul în Chișinău, „Orașul Meu”, 31 maja 2016 [dostęp 2018-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-15] (rum.).
  6. Puşkin, 20 A – Sf. Cuvioasa Teodora de la Sihla, www.monument.sit.md [dostęp 2018-05-14] (rum.).
  7. Bucureşti, 62 (colţ str. V. Pîrcălab) – Conacul urban Rîşcanu-Derojinschi, www.monument.sit.md [dostęp 2018-05-29] (rum.).
  8. Piaţa Veche, 8 – Biserica armenească apostolică Sf. Maica Domnului, www.monument.sit.md [dostęp 2021-03-22].
  9. Manastirea "Inaltarea Domnului", Noul Neamt, logos.md [dostęp 2018-05-14].

Media użyte na tej stronie

Sf. Pantelimon - Front2.jpg
Autor: Baptiste Dauphin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Picture of Sf. Pantelimon greek church, situated in Vlaicu Pârcălab 42 street, Chișinău.
Primaria Chisinau vechi-2.jpg
Clădirea Primăriei municipiului Chişinău la începutul sec. al XX-lea