Aleksandr Chadiejew
 generał porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 lutego 1957 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   | |
Aleksandr Chadiejew, Александр Александрович Хадеев (ur. 12 sierpnia?/ 24 sierpnia 1894 w Petersburgu, zm. 19 lutego 1957 w Leningradzie) – radziecki generał porucznik.
Życiorys
Urodził się w Petersburgu, w 1915 został powołany do armii carskiej, w 1916 ukończył przyspieszony kurs Władymirskiej Szkoły Wojskowej[1]. Brał udział w I wojnie światowej na Froncie Rumuńskim. Był dowódcą kompanii i osiągnął stopień sztabskapitana[1].
W 1917 wstąpił do Czerwonej Gwardii, a po powstaniu Armii Czerwonej wszedł w jej skład. W czasie wojny domowej był początkowo dowódcą pułku zapasowego na Froncie Południowo-Zachodnim, a następnie dowódcą szkoły brygadowej w Kronsztadzie. W 1921 roku brał udział w tłumieniu powstania w Kronsztadzie[1].
Po zakończeniu wojny domowej w 1922 ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Pedagogiczną[1]. Następnie był dowódcą plutonu, kompanii, batalionu, pułku i dywizji. W 1929 ukończył strzelecko-taktyczny kurs doskonalący dowódców Armii Czerwonej Wystrieł.
Wziął udział w wojnie radziecko-fińskiej w latach 1939 – 1940 jako dowódca 138 Dywizji Strzeleckiej. W marcu 1941 roku został dowódcą 40 Korpusu Strzeleckiego w Zakaukaskim OW.
Po ataku Niemiec na ZSRR nadal dowódca 40 Korpusu Strzeleckiego[1], który stacjonował na granicy ZSRR z Iranem. Na początku sierpnia 1941 na bazie tego korpusu sformowano 44 Armię wchodzącą w skład Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego a od 23 sierpnia w skład Frontu Zakaukaskiego. W grudniu 1941 został dowódcą 46 Armii broniącej linii obronnej na głównym grzbiecie Kaukazu.
W kwietniu 1942 ze względu na stan zdrowia zwolniony z funkcji dowódcy 46 Armii, został zastępcą dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego ds. formowania, a w grudniu 1942 został zastępcą dowódcy tego okręgu. Funkcję tę pełnił do zakończenia II wojny światowej[1].
Po rozformowaniu w maju 1945 Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego został zastępcą dowódcy Tbiliskiego Okręgu Wojskowego powstałego z części rozformowanego okręgu. W grudniu 1945 ze względu na stan zdrowia został przeniesiony do rezerwy, po czym zamieszkał w Leningradzie, gdzie zmarł.
Awanse
- generał major (4 czerwca 1940)
- generał porucznik (18 maja 1943)
Odznaczenia
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Przypisy
Bibliografia
- Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 239. ISBN 5-86090-113-5. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Союз Советских Социалистических Республик/Советский Союз/СССР
Вооруженные силы
Рабоче-Крестьянская Красная Армия (РККА)
Знаки различия образца 1943г., погоны повседневные.
Рода войск:
- Пехота
- Кавалерия
- Автобронетанковые войска
- Воинское звание: Генерал-лейтенант.
Первичный источник:
- Указ Президиума Верховного Совета СССР «О введении погон для личного состава Красной армии» от 6 января 1943г., объявленный Приказом Народного Комиссара обороны СССР № 24 от 10 января 1943 г.
- Приказ Народного Комиссара обороны СССР № 25 от 15 января 1943 г .«О введении новых знаков различия и об изменениях в форме одежды Красной Армии»
Вторичный источник:
Харитонов О.В. Иллюстрированное описание обмундирования и знаков различия Советской Армии (1918–1958), АИМ, Л., 1960.Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy