Aleksandr Dutow

Aleksandr Dutow
Александр Ильич Дутов
ilustracja
generał lejtnant generał lejtnant
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1879
Kazalinsk

Data i miejsce śmierci

7 marca 1921
Suiding

Przebieg służby
Lata służby

1897–1921

Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Volunteer Army Insignia.svg Biała Armia

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji

Odznaczenia
Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Aleksandr Iljicz Dutow (ros. Александр Ильич Дутов, ur. 6 sierpnia?/ 18 sierpnia 1879 w Kazalinsku, zm. 7 marca 1921 w Suiding w Chinach) - generał, ataman kozacki.

Życiorys

Ukończył z wyróżnieniem Nikołajewską Szkołę Kawalerii oraz w 1908 Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905. W czasie I wojny światowej dowodził 1 pułkiem Kozaków Orenburskich, wchodzącym w skład 3 Korpusu Kawaleryjskiego 9 Armii Frontu Południowo Zachodniego Walczył w Galicji, na Bukowinie i Wołyniu.

W listopadzie 1917 opuścił rozpadający się front i udał się na Ural. Tam zadeklarował wierność wobec Rządu Tymczasowego i odmówił podporządkowania się rozkazom miejscowych komunistów. Wkrótce został obwołany atamanem wszystkich Kozaków Orenburskich i dokonał 14 listopada antybolszewickiej rewolty w okręgu. W krótkim czasie opanował cały południowy Ural z szeregiem miast. Sytuacja stała się teraz nadzwyczaj niebezpieczna dla bolszewików, gdyż zostali oni odcięci od zajmowanej przez nich właśnie Syberii. Chcąc jak najszybciej opanować sytuację w regionie 4 stycznia 1918 Czerwona Gwardia dowodzona przez Wasilija Blüchera a także Piotra Koboziewa, uderzyła potężnymi siłami na gubernię orenburską. Po dwóch tygodniach zaciętych walk Dutow z resztkami Kozaków wycofał się do Wierchnieuralska, ale wkrótce i stamtąd musiał uciekać do Turkiestanu, gdzie związał się z rosnącym w siłę kazachskim Ałasz Orda.

W czerwcu 1918 powrócił na Ural na czele niewielkiego oddziału i przy wsparciu Korpusu Czechosłowackiego wprowadził swoje rządy w guberni orenburskiej. Po zamachu stanu admirała Aleksandra Kołczaka na Syberii w grudniu 1918 armia Dutowa pozostała nadal od niego niezależna. W latach 1918-1920 Kozacy Orenburscy walczyli u boku Armii Syberyjskiej Kołczaka na pierwszej linii frontu, biorąc udział m.in. w wielkiej ofensywie wiosennej w marcu-kwietniu 1919 r.[1]

Dutow jednak nie wykorzystał w pełni możliwości swoich żołnierzy i obniżył znacznie ich wartość bojową, ponieważ ponieśli bardzo duże straty podczas bezsensownych szarż na poszczególne miasta. W połowie 1920 po zniszczeniu przez bolszewików jego armii przedostał się przez Zabajkale do Chin. W 1921 został zamordowany przez sowieckiego agenta Machmuda Chadżamirowa podczas przygotowań do uderzenia na czele doborowego konnego oddziału, na opanowane przez bolszewików Zabajkale.

Odznaczony Orderem Świętej Anny II i III klasy i Orderem Świętego Stanisława III klasy.

Przypisy

  1. Jonathan D. Smele, Civil war in Siberia. The anti-Bolshevik government of Admiral Kolchak 1918-1920, Cambridge: Cambridge University Press, 1997, s. 317, ISBN 978-0-521-57335-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
1904ic-p09r.png
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Российская империя

Российская императорская армия.

Погоны офицеров, числящихся по армейской пехоте и кавалерии, а также 1-й и 2-й Гвардейских пехотных дивизий (кроме шефских рот) и Гвардейского запасного кавалерийского полка. (1856-1917 гг.)

Чин/звание: «Генерал-лейтенант» .

Источники:

  • Полное собрание законов Российской империи, собр.2 № 29876 от 30 ноября 1855г.