Aleksandr Goldenweiser

Aleksandr Borisowicz Goldenweiser (ros. Александр Борисович Гольденвейзер, ur. 10 marca 1875 w Kiszyniowie, zm. 26 listopada 1961 w Nikolinej Gorze) – pianista, kompozytor i pedagog rosyjski.

Goldenweiser urodził się w Kiszyniowie, Besarabia, część Imperium Rosyjskiego. Jego uczniowie to m.in. Grigorij Ginzburg, Lazar Berman, Samuił Fejnberg, Dmitrij Kabalewski, Nikołaj Pietrow, Nikołaj Kapustin, Sulamita Aronovsky, Tatjana Nikołajewa, Nelli Akopian-Tamarina, Felix Gottlieb oraz Ludmiła Imnadze.

Jako kompozytor, Goldenweiser był powszechnie uznawany za wyróżniającego się wśród innych pianistę^[1], ceniony był zwłaszcza za interpretacje Bacha i Skriabina. Uczęszczał do Konserwatorium Moskiewskiego, gdzie studiował z wieloma XIX-wiecznymi rosyjskimi pedagogami (Arienski, Taniejew, Ziłoti). W 1906 został profesorem fortepianu w tym samym konserwatorium - piastował tę funkcję przez około 50 lat aż do swojej śmierci.

Goldenweiser komponował zarówno niewielkie jak i duże utwory. W jego twórczości można wyróżnić dwa okresy: jako student w latach 10 XX w. oraz jako dojrzały profesor, po 1930. Jednakże, podczas swojego życia rzadko wykonywał swoją muzykę, a wiele jego prac zostało opublikowanych dopiero po jego śmierci. W kompozycjach Goldenweisera, muzyka Rachmaninowa, Medtnera i Skriabina ma najbardziej wyraźne wpływy.

Siergiej Rachmaninow zadedykował mu swoją Drugą suitę, op. 17, zaś Nikołaj Medtner zadedykował mu Fragmenty liryczne, op. 23.

Był laureatem Nagrody Stalinowskiej (1946)^[2], odznaczony został Orderem Lenina^[3] i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. Zmarł w 1961 w Nikolinej Gorze, w okolicach Moskwy. Pochowany na cmentarzu Wagańkowskim.

Przypisy

Bibliografia

• The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Londyn: Macmillan, 1980.