Aleksandr Iljinski

Aleksandr Iljinski

Алекса́ндр Алекса́ндрович Ильи́нский

Aleksandr Iljinski (koniec XIX w.)
Imię i nazwisko	Aleksandr Aleksandrowicz Iljinski
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1859 Carskie Sioło, teraz Puszkin
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1920 Moskwa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog, historyk, teoretyk muzyki

Aleksandr Aleksandrowicz Iljinski (ros. Алекса́ндр Алекса́ндрович Ильи́нский, ur. 12 stycznia^?/ 24 stycznia 1859 w Carskim Siole, teraz Puszkin, zm. 23 lutego 1920 w Moskwie)^[1] – rosyjski kompozytor, pedagog, historyk i teoretyk muzyki.

Życiorys

Studiował w berlińskim konserwatorium grę fortepianową u Theodora Kullaka, a latach 1881–1884 kompozycję w Hochschule für Musik w Berlinie u Woldemara Bargiela. W 1885 ukończył eksternistycznie kompozycję w Konserwatorium Petersburskim^[1].

Po ukończeniu studiów zajął się działalnością pedagogiczną. Wykładał w Szkole Muzyczno-Dramatycznej Towarzystwa Filharmonicznego w Moskwie, gdzie w latach 1885–1905 prowadził klasę fortepianu i kompozycji, uczył także przedmiotów teoretycznych. Od 1905 wykładał w Konserwatorium Moskiewskim teorię muzyki, historię muzyki i kompozycję^[1].

W jego twórczości mieszczą się różnorodne gatunki muzyczne, choć wyróżniają się duże formy orkiestralne, m.in. Scherzo symfoniczne i Tańce chorwackie. Jako historyk muzyki znany jest przede wszystkim z książki Biografie kompozytorów IV–XX wieku z rozdziałem o polskich muzykach, który przygotował Henryk Pachulski^[1].

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Jan Kazem-Bek: Ilinski Aleksandr. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 4: HIJ część biograficzna. Kraków: PWM, 1993. ISBN 83-224-0453-0. (pol.)