Aleksandr Keller

Aleksandr Keller
Pełne imię i nazwisko	Aleksandr Andriejewicz Keller
Data i miejsce urodzenia	4 maja?/ 17 maja 1911 Bolszaja Dmitrijewka, gubernia saratowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1983 Ałmaty
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1936 GCOLIFK Moskwa ? (?) 1938–1940 Torpedo Gorki 26 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1938–1940 Torpedo Gorki 1940–1941 Traktor Stalingrad 1951–1959 Dinamo Kirow 1960–1963 Paxtakor Taszkent 1964–1965 Kajrat Ałmaty 1965 Kajrat Ałmaty (dyr.techniczny) 1966–1967 Terek Grozny 1968 Kajrat Ałmaty 1969–1970 Ałga Frunze 1971 Paxtakor Taszkent

Aleksandr Andriejewicz Keller, ros. Александр Андреевич Келлер (ur. 4 maja^?/ 17 maja 1911 we wsi Bolszaja Dmitrijewka, w guberni saratowskiej, Imperium Rosyjskie; zm. 19 stycznia 1983 w Ałmaty, Kazachska SRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia niemieckiego, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Urodził się w rodzinie Niemców nadwołżańskich. Wcześniej został sierotą - matka zmarła w 1917, a ojciec w 1921, po czym do 1925 wychowywał się w sierocińcu. W latach 1932-1936 studiował w Państwowym Centralnym Orderu Lenina Instytucie Kultury Fizycznej (ros. GCOLIFK) w Moskwie. Wtedy również bronił barw moskiewskich zespołów amatorskich. W 1938 rozpoczął karierę piłkarską w zespole Torpedo Gorki, dokąd został skierowany po ukończeniu studiów na stanowisko głównego trenera klubu. W październiku 1940 roku zakończył karierę piłkarza.

Kariera trenerska

Jeszcze będąc piłkarzem rozpoczął pracę szkoleniowca. W latach 1938-1940 łączył funkcje piłkarskie i trenerskie w klubie Torpedo Gorki. 4 listopada 1940 został mianowany na stanowisko starszego trenera Traktoru Stalingrad, w którym pracował do rozpoczęcia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Po publikacji dekretu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR „W sprawie przesiedlenia Niemców mieszkających w rejonie Wołgi” z 28 sierpnia 1941 roku została zlikwidowana Autonomiczna Republika Niemców Nadwołżańskich i przeprowadzono całkowitą deportacje Niemców. Został deportowany i Aleksandr Keller do Kazachstanu, miasto Zyrianowsk. Jego żonie udało się dostać do Charkowa. Później został zmobilizowany do armii pracy. Od 1941 do 1951 roku był skazany i zesłany do „Wiatłagu”, obozu pracy w obwodzie kirowskim. Początkowo pracował ścince lasu, a następnie przebywał w statusie „osiedlenia”. W 1947 roku ponownie spotkał się z żoną. W 1949 w Wiatłagu urodziła się córka - Natalia^[1].

Po wyjściu z łagru od 1951 do 1959 prowadził Dinamo Kirow. W 1960 został zaproszony na stanowisko starszego trenera Paxtakoru Taszkent, którym kierował do 3 lipca 1963^[2]. W 1964 dołączył do sztabu szkoleniowego Kajratu Ałmaty, w którym najpierw stał na czele klubu, a potem pracował jako dyrektor techniczny. Od 1966 do 1967 trenował Terek Grozny, po czym ponownie wrócił do kierowania Kajratem Ałmaty. W latach 1969-1970 prowadził Ałgę Frunze, a w 1970 ponownie trenował Paxtakor Taszkent.

Po zakończeniu pracy trenerskiej w latach 1972-1982 pracował jako dyrektor Szkoły Piłkarskiej w Ałmaty.

19 stycznia 1983 zmarł w Ałmaty w wieku 80 lat^[3].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy trenerskie

Dinamo Kirow

• wicemistrz grupy Klasy B ZSRR: 1959

Odznaczenia

• tytuł Zasłużonego Trenera ZSRR
• Medal za Ofiarną Pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
• Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945

Przypisy

Bibliografia

• Aleksandr Keller w bazie Football Facts (ros.)