Aleksandr Kuszczew

Aleksandr Kuszczew

Александр Ку́щев

generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1898 Moskwa
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1975 Mińsk
Przebieg służby
Lata służby	1917–1968
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Czerwona Gwardia Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	szef sztabu 26 DS, szef sztabu 5. Armii Uderzeniowej
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji; bitwa nad Chałchin-Goł; II wojna światowa: operacja jasko-kiszyniowska operacja wiślańsko-odrzańska
Odznaczenia

Aleksandr Michajłowicz Kuszczew (ros. Александр Михайлович Ку́щев; ur. 28 kwietnia^?/ 10 maja 1898 w Moskwie, zm. 14 stycznia 1975 w Mińsku) – radziecki dowódca wojskowy, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Ukończył szkołę kolejową, pracował w fabryce, od lutego 1917 służył w rosyjskiej armii, skończył szkołę wojskową i został młodszym podoficerem. W grudniu 1917 wstąpił do Czerwonej Gwardii, od 1918 był żołnierzem Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej jako dowódca oddziału partyzanckiego, kompanii i batalionu. Od 1920 należał do partii komunistycznej, w 1927–1928 dowodził pułkiem piechoty w Kańsku, w 1932 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, a w 1932–1936 był dowódcą pułku strzelców na Dalekim Wschodzie i szefem sztabu 26. Dywizji Strzeleckiej. W 1937 ukończył Akademię Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, w 1939 był szefem sztabu wydzielonego 57. Korpusu rozlokowanego w Mongolii w stopniu kombryga; na tym stanowisku brał udział w bitwie nad Chałchin-Goł.

29 czerwca 1939 został aresztowany w Ułan Bator przez funkcjonariuszy Wydziału Specjalnego Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Japonii i 19 listopada 1940 skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na 20 lat pozbawienia wolności, utratę praw, konfiskatę mienia i degradację. Za wstawiennictwem Gieorgija Żukowa 14 czerwca 1943 został zwolniony z więzienia i przywrócony do służby wojskowej, jednak nie przywrócono mu wcześniejszego stopnia, dając mu rangę pułkownika.

W grudniu 1943 został skierowany na front II wojny światowej, 8 czerwca 1944 wyznaczono go szefem sztabu 5. Armii Uderzeniowej w składzie 3. Frontu Ukraińskiego, 13 września 1944 otrzymał stopień generała majora. Brał udział w operacji jassko-kiszyniowskiej, w listopadzie 1944 wraz z armią znalazł się w składzie 1. Frontu Białoruskiego, uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej, na czele 5. Armii Uderzeniowej sforsował Pilicę i Odrę (w rejonie Kostrzyna), 11 lipca 1945 został generałem porucznikiem.

Do kwietnia 1947 był szefem sztabu armii, w 1953–1955 szefem sztabu Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, w 1955–1968 przedstawicielem głównodowodzącego Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw-Stron Układu Warszawskiego (od 8 sierpnia 1955 w stopniu generała pułkownika), 4 marca 1965 został w pełni oczyszczony z zarzutów, w 1968 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (29 maja 1945)
• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Kutuzowa II klasy
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal „Za zdobycie Berlina”

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=2727 (ros.)