Aleksandra Franciszka Rzewuska

Aleksandra Franciszka Lubomirska
Aleksandra Franciszka Rozalia Teofila
Ilustracja
Jan Chrzciciel Lampi, Portret Aleksandry Franciszki Rzewuskiej z 1814 roku
Herb
Herb Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia3 września 1788
Paryż
Data i miejsce śmierci11 stycznia 1865
Warszawa
OjciecAleksander Lubomirski
MatkaRozalia Chodkiewicz
Mąż

Wacław Seweryn Rzewuski

Dzieci

Stanisław Rzewuski
Leons Rzewuski
Witold Rzewuski
Kaliksta Rzewuska

Odznaczenia
Order Krzyża Gwiaździstego

Aleksandra Franciszka Rozalia Teofila z Lubomirskich Rzewuska (ur. 3 września 1788 w Kijowie lub w Paryżu (różne wersje historyczne), zm. 11 stycznia 1865 w Warszawie[1]) – dama dworu rosyjskiego[2], arystokratka, artystka i pisarka.

Pochodziła z rodu Lubomirskich, była córką Aleksandra Lubomirskiego i Rozalii Chodkiewicz (zgilotynowanej w Paryżu w czasie tamtejszej rewolucji). W 1805 poślubiła Wacława Rzewuskiego, podróżnika i poetę. Małżeństwo nie należało do udanych, mimo że na świat przyszło czworo dzieci. Była matką trzech synów Leonsa, latyfundysty i publicysty, Stanisława, historyka filozofii i literatury, Witolda, oficera wojsk rosyjskich (zginął na Kaukazie w 1837) i oraz córki Kaliksty, małżonki Michelangelo Gaetani, księcia Teano, która zmarła w Rzymie w wieku 31 lat w 1842, pozostawiając dwoje dzieci. Aleksandra lubiła życie dworskie w Wiedniu, Petersburgu na Riwierze i we Włoszech. Mąż przebywał na Bliskim Wschodzie lub w rodzinnych Podhorcach. Była przeciwniczką wszelkich rewolucji i powstań. Jej nastawienie spowodowane było przeżyciami z czasów dzieciństwa, gdy po zgilotynowaniu matki w Paryżu została umieszczona w więziennym szpitalu, gdzie odnaleźli ją wysłannicy ojca, aby zabrać do kraju. Tymczasem mąż i synowie zaangażowali się w działania powstania listopadowego. W latach 1847–1857 wybudowała pałac w Rozalinie[3]. W 1836 opisała swoją podróż do Konstantynopola, przez całe życie pisała pamiętniki wydane przez prawnuczkę w 1939 w Rzymie Mémoires de la comtesse Rosalie Rzewuska.

Dama austriackiego Orderu Krzyża Gwiaździstego od 3 maja 1808[4].

Przypisy

  1. ↑ Dane biograficzne ns stronie Sejmu Wielkiego.
  2. ↑ П. Ф. Карабанов. Статс-дамы и фрейлины русского двора в XVIII столетии // Русская старина. – 1871. – Том 3, s. 458.
  3. ↑ Historia pałacu w Rozalinie. [dostęp 2015-01-11].
  4. ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 830.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie