Aleksandra z Lubomirskich Potocka
| ||
Portret pędzla Anny Rajeckiej z 1789 | ||
Szreniawa bez Krzyża | ||
Rodzina | Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża | |
Data urodzenia | 1760 | |
Data i miejsce śmierci | 19 marca 1831 Kraków | |
Ojciec | Stanisław Lubomirski | |
Matka | Izabela Czartoryska | |
Mąż | ||
Dzieci |
Aleksandra z Lubomirskich Potocka herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1760, zm. 19 marca 1831 w Krakowie) – córka Stanisława Lubomirskiego i Izabeli Lubomirskiej, od 1776 r. żona Stanisława Kostki Potockiego, matka Aleksandra Stanisława Potockiego.
Założycielka parku romantycznego w Morysinie i fundatorka położonych w nim budowli (pałacyk z rotundą, oraculum). Po śmierci męża w 1821 r. kontynuowała podjęte przez niego zabiegi na dworze carskim na rzecz utworzenia z dóbr wilanowskich ordynacji, między innymi dla zabezpieczenia trwania wilanowskiej kolekcji dzieł sztuki.
W 1836 wraz z mężem została upamiętniona symbolicznym nagrobkiem w formie mauzoleum, wystawionym przez syna w Wilanowie[1].
Przypisy
- ↑ Wojciech Fijałkowski: Wilanów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 103.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, Licencja: CC BY 3.0
Lubomirski coat of arms