Aleksandretta różowogłowa

Aleksandretta różowogłowa

Psittacula roseata[1]
Biswas, 1951
Samiec aleksandretty różowogłowej
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	papugowe
Rodzina	papugi wschodnie
Podrodzina	papugi wschodnie
Plemię	Psittaculini
Rodzaj	Psittacula
Gatunek	aleksandretta różowogłowa
Synonimy
Himalayapsitta roseata (Biswas, 1951)[2]
Podgatunki
P. r. roseata Biswas, 1951 P. r. juneae Biswas, 1951
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
bliski zagrożenia

Aleksandretta różowogłowa^[3] (Psittacula roseata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae), zamieszkujący Azję Południową i Południowo-Wschodnią. Bliski zagrożenia wyginięciem.

Taksonomia

Takson ten jako pierwszy opisał indyjski ornitolog Biswamoy Biswas w 1951 roku; wcześniej ptaki te uznawano za aleksandretty śliwogłowe (Psittacula cyanocephala)^[4]. Holotyp, dorosłego samca, odłowił Edward Charles Stuart Baker w 1896 roku w miejscowości Gunjong w stanie Asam. Biswas wyróżnił dwa podgatunki: P. r. roseata i P. r. juneae, które są uznawane do tej pory^[4][5].

Zasięg występowania

Poszczególne podgatunki zamieszkują^[5]:

• P. r. roseata Biswas, 1951 – Bengal Zachodni (Indie) i Bangladesz;
• P. r. juneae Biswas, 1951 – północno-wschodnie Indie, północna Mjanma po Indochiny.

Morfologia

Samica aleksandretty różowogłowej

Aleksandretty różowogłowe osiągają długość ciała około 30 cm oraz ważą 85–90 g^[6]. W upierzeniu dominuje barwa zielona. Samiec ma różową głowę, z tyłu i na policzkach rozmywa się w bladoniebieski. Na szyi jest czarna obroża. Na skrzydle jest czerwona plama. Kuper i sterówki są niebieskawo-zielone. Ogon stanowi ponad połowę długości ciała i ma żółty koniec. Górna część dzioba jest żółta, a dolna – ciemna. Samica różni się bladoszarą głową, brakiem obroży na szyi oraz plamy na skrzydle i bladą żuchwą^[7]. Młode osobniki mają zieloną głowę, ich ogon jest krótszy, dziób bladożółty oraz brak czerwonej plamy na skrzydle^[6]. Samice przybierają ostateczne upierzenie w wieku 15 miesięcy, a samce – 30 miesięcy^[7].

Ekologia i zachowanie

Aleksandretty różowogłowe spotykane są do wysokości około 1500 m n.p.m. Zamieszkują lasy i obrzeża lasów, sawanny, polany, tereny uprawne. Prowadzą głównie osiadły tryb życia, sezonowo mogą się przemieszczać na niewielkie odległości^[8]. W skład ich diety wchodzą kwiaty, owoce, nektar, ziarno, czerwona papryka^[6]. Obserwowana jest między innymi na erytrynach zmiennych (Erythrina variegata)^[9]. Żyją w małych grupach, zbierając się w większe stada w miejscach, gdzie się znajduje obfite pożywienie. Widywane są w mieszanych stadach z aleksandrettami obrożnymi, śliwogłowymi i różanymi. Noce spędzają w gęstych krzewach i drzewach^[6].

Lęgi

Sezon lęgowy trwa od stycznia do maja^[6]. Samica składa 4–5 białych jaj w dziupli drzewa. Wysiadywane są przez oboje rodziców przez 22–24 dni. Na podstawie danych z niewoli młode pozostają w gnieździe około 7–8 tygodni. Po opuszczeniu go wciąż są pod opieką rodziców przez kolejne 2–3 tygodnie^[7].

Status i zagrożenia

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2013 roku uznaje aleksandrettę różowogłową za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Wcześniej, od 1988 roku miała ona status najmniejszej troski (LC – Least Concern). Trend populacji uznaje się za malejący. Zagrożenia dla tego gatunku stanowią utrata środowiska, handel dzikimi ptakami, traktowanie jako szkodniki^[8]. Wymieniona jest w II załączniku CITES^[10].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).