Aleksandyr Dimitrow

Aleksandyr Dimitrow Александър Димитров
Pełne imię i nazwisko	Александър Тенев Димитров
Data urodzenia	1878
Data śmierci	22 października 1921
Minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego
Okres	od 7 października 1919 do 27 czerwca 1921
Przynależność polityczna	Bułgarski Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Krystio Pastuchow
Następca	Konstantin Tomow
Minister wojny
Okres	od 24 czerwca 1921 do 22 października 1921
Poprzednik	Aleksandyr Stambolijski
Następca	Konstantin Tomow

Aleksandyr Tenew Dimitrow (bułg. Александър Тенев Димитров, ur. 1878 we wsi Słokoszczica, Obwód Kiustendił, zm. 22 października 1921 w Gornej Koznicy, Obwód Kiustendił^[1]) – bułgarski nauczyciel i polityk, deputowany do Zgromadzenia Narodowego 14. (1908–1911), 16. (1913), 17. (1914–1919), 18. (1919–1920) i 19. (1920–1923) kadencji, minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii (1919–1921), minister wojny (1921), minister kolei, poczt i telegrafów (1921)^[1].

Życiorys

W 1895 ukończył szkołę pedagogiczną w Kiustendile, a następnie pracował jako nauczyciel we wsiach Nowoseliany, Gorna Koznica, Korkina, Bobow Dol i Szatrowo, zajmował się także promowaniem wśród ludności wiejskiej nowoczesnych metod uprawy roślin. W czasie pobytu w Szatrowie wydawał czasopismo Szatrowski glas^[1]. W tym czasie korespondował z działaczem ludowym Janko Zabunowem. Od 1899 zaangażował się w tworzenie Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego (zemedelców)^[1]. Od 1906 pełnił funkcję skarbnika partii, a następnie jej sekretarza. Współpracował także z Wewnętrzną Macedońsko-Odryńską Organizacją Rewolucyjną (WMORO), a zwłaszcza z jej działaczem Jane Sandanskim. W 1908 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do parlamentu, od 1914 pełnił funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego zemedelców^[1]. W czasie I wojny światowej należał do przeciwników zaangażowania Bułgarii w działania wojenne.

W 1919 objął kierownictwo resortu spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego w gabinecie Aleksandra Stambolijskiego. Na przełomie 1919/1920 zajmował się tłumieniem strajku kolejarzy i pocztowców. W 1921 objął kierownictwo resortu wojny. Aby złagodzić konflikty Bułgarii z Królestwem SHS i Grecją podjął działania zmierzające do ograniczenia aktywności oddziałów macedońskich na pograniczu^[1].

Zamach i śmierć

22 października 1921 Dimitrow został zamordowany na rozkaz przywódcy WMORO Todora Aleksandrowa^[2]. Minister wyjechał z Sofii samochodem służbowym do Gornej Koznicy wspólnie z bratankiem i czeskim przedsiębiorcą. W odległości 17 km od Kiustendiłu samochód zaatakował oddział Iwana Byrły. Po wybuchu bomby samochód zjechał na pobocze, próbujący się bronić Dimitrow został zastrzelony, a następnie martwe już ciało zmasakrowano nożami. Zginęli także towarzysze podróży Dimitrowa. Napastnicy zrabowali pieniądze i kosztowności przewożone w samochodzie^[2].

Życie prywatne

Aleksandyr Dimitrow był żonaty (żona Apragia), miał córkę Irinę.

Publikacje

• 1899: Събуден селянин
• 1899: Мисли и мечти
• 1900: Нещастна сирота
• 1906: Пропорционалната изборна система
• 1908: Сдружените земеделци и изборната борба
• 1909: Наръчната книжка за сдружения земеделец

Przypisy

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 152–153.