Aleksandyr Kisjow

Aleksandyr Kisjow

Александър Кисьов

Aleksandyr Kisjow (ok. 1931)
generał kawalerii
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1879 Elena, Imperium Osmańskie
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1964 Sofia, Bułgaria
Przebieg służby
Lata służby	1898–1934
Siły zbrojne	Armia Carstwa Bułgarii
Główne wojny i bitwy	I wojna bałkańska, II wojna bałkańska, I wojna światowa
Odznaczenia

Aleksandyr Nikołow Kisjow (bułg. Александър Николов Кисьов, ur. 10 czerwca 1879 w Elenie, zm. 26 grudnia 1964 w Sofii^[1]) – bułgarski wojskowy, dyplomata i historyk, generał kawalerii, minister wojny Carstwa Bułgarii (1931–1934).

Życiorys

Był synem Nikoły Kisjowa. W 1899 ukończył szkołę wojskową w Sofii i uzyskał awans na stopień podporucznika, a w 1903 na stopień porucznika^[1]. Służył początkowo w lejbgwardyjskim pułku konnym^[1]. Po awansie na stopień porucznika został wysłany do Francji, gdzie w 1906 ukończył akademię wojskową. W latach 1906-1907 był doradcą wojskowym księcia Borysa. W latach 1909-1910 służył w 1. i 4. pułku artylerii konnej. W latach 1910-1911 pełnił funkcję attache wojskowego w Belgradzie, a następnie w latach 1912-1913 w Bukareszcie^[1]. Brał udział w wojnach bałkańskich jako szef wydziału operacyjnego 4 i 5 armii. W 1913 uczestniczył w demarkacji granicy bułgarsko-serbskiej^[1]. W 1914 ponownie wrócił do lejbgwardyjskiego pułku konnego, a po awansie na podpułkownika w 1915 trafił na front i objął stanowisko szefa sztabu 1 dywizji konnej gen. Iwana Kolewa. Pod koniec wojny dowodził brygadą piechoty^[1]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta szkoły kawalerii, a następnie kierował wydziałem operacyjnym w sztabie armii^[1]. W latach 1919-1930 był komendantem żandarmerii wojskowej^[1]. W 1925 uzyskał awans na pierwszy stopień generalski. 31 stycznia 1931 objął stanowisko ministra wojny w gabinecie Andreja Lapczewa. W 1934 został zdymisjonowany w związku z wykrytymi nadużyciami w armii. Po awansie na stopień generała kawalerii odszedł ze służby^[1].

Był autorem książki poświęconej działaniom 1 dywizji konnej w Dobrudży w 1916, wydanej w 1928.

Zmarł w 1964 w Sofii.

Awanse

• podporucznik (Подпоручик) (1899)
• porucznik (Поручик) (1903)
• kapitan (капитан) (1906)
• major (Майор) (1912)
• podpułkownik (Подполковник) (1915)
• pułkownik (Полковник) (1917)
• generał major (Генерал-майор) (1925)
• generał porucznik (Генерал-лейтенант) (1930)
• generał kawalerii (Генерал от кавалерията) (1934)

Odznaczenia

• Order Waleczności 2. i 3. st. II klasy, IV st. II klasy
• Order Świętego Aleksandra II stopnia i V stopnia z mieczami
• Order Zasługi Wojskowej 1 st.
• Krzyż Żelazny 2 st.

Przypisy

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 224–225.
• Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.3. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 100.