Aleksandyr Ludskanow
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1854 Wielkie Tyrnowo | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 marca 1922 Londyn | |
| Minister handlu i rolnictwa | ||
| Okres | od 20 lutego 1901 do 9 marca 1902 | |
| Przynależność polityczna | Partia Postępowo-Liberalna | |
| Poprzednik | Petyr Danczow | |
| Następca | Petyr Abraszew | |
| Minister spraw wewnętrznych | ||
| Okres | od 9 marca 1902 do 6 maja 1903 | |
| Przynależność polityczna | Partia Postępowo-Liberalna | |
| Poprzednik | Michaił Sarafow | |
| Następca | Dimityr Petkow | |
| Minister spraw wewnętrznych | ||
| Okres | od 16 marca 1911 do 1 czerwca 1913 | |
| Przynależność polityczna | Partia Demokratyczna | |
| Poprzednik | Nikoła Muszanow | |
| Następca | Michaił Madżarow | |
Aleksandyr Koczow Ludskanow - bułg Александър Кочов Людсканов (ur. 15 marca 1854 w Wielkim Tyrnowie, zm. 4 marca 1922 w Londynie[1]) – bułgarski polityk, adwokat i dziennikarz, minister handlu i rolnictwa (1901-1902), dwukrotny minister spraw wewnętrznych (1902–1903, 1911–1913), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 10. (1899-1900), 11. (1901), 12. (1902-1903), 15. (1911-1913), 18. (1919-1920) i 19. (1920-1923) kadencji.
Życiorys
Po ukończeniu amerykańskiego Robert College w Stambule w 1875 kształcił się na Uniwersytecie Odeskim[1]. Naukę przerwał po wybuchu wojny rosyjsko tureckiej i powrócił do kraju[1]. Służył w sztabie rosyjskiego generała Michaiła Skobielewa, jako tłumacz, wziął udział w bitwach pod Łoweczem i pod Plewną. Po zakończeniu wojny, w latach 1879-1880 pracował w bułgarskim ministerstwie spraw zagranicznych, a także w poselstwie Bułgarii w Stambule[1]. Po przejęciu pełni władzy w 1881 przez księcia Aleksandra Battenberga, Ludskanow wyjechał do Paryża, gdzie w 1884 ukończył studia prawnicze. Po powrocie do Bułgarii pracował jako adwokat i dziennikarz. W 1886 został na krótko aresztowany, jako znany rusofil, a po uwolnieniu wyjechał z kraju. Mieszkał w Stambule, a następnie w Petersburgu. Powrócił do kraju w 1894 i związał się z Partią Postępowo-Liberalną, awansując wkrótce do władz tego ugrupowania[1]. Od 1895 zaangażowany w sprawy macedońskie, brał udział w kongresach Organizacji Macedońskiej (późniejsze WMRO).
W 1901 objął stanowisko ministra handlu i przemysłu w gabinecie Petko Karawełowa, rok później objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych[1]. Na fotel ministerialny powrócił w 1911, reprezentując tym razem Partię Demokratyczną w gabinecie Iwana Geszowa. Po zakończeniu I wojny światowej działał w Angielsko-Bułgarskim Sądzie Arbitrażowym w Londynie[1]. Tam też zmarł w marcu 1922.
Był żonaty (żona Nediałka z d. Cankow), miał dwoje dzieci (Radkę i Konstantina).
Przypisy
Bibliografia
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 267-268. ISBN 978-954-430-603-8.