Aleksiej Morozow

Aleksiej Morozow

Aleksiej Morozow w barwach reprezentacji Rosji
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1977 Moskwa
Obywatelstwo	Rosja
Wzrost	188 cm
Pozycja	napastnik (prawosrzydłowy)
Uchwyt	lewy
Draft	NHL 1995, numer: 24 (1 runda) Pittsburgh Penguins
Draft	CHL 1996, numer: 65 (2 runda) Regina Pats

Aleksiej Aleksiejewicz Morozow (ros. Алексей Алексеевич Морозов; ur. 16 lutego 1977 w Moskwie) – rosyjski hokeista, reprezentant Rosji, dwukrotny olimpijczyk. Działacz hokejowy.

Życie prywatne

Jego brat Walentin (ur. 1975) także był hokeistą^[1]. Ma żonę Irinę (ur. 1979) oraz syna Nikitę (ur. 2007) i córkę Anastasiję (ur. 2009)^[2]. Wystąpił w filmie Brat 2 (2000)^[3][4].

Kariera klubowa

• Krylja Sowietow 2 Moskwa (1993-1994)
• Krylja Sowietow Moskwa (1993-1997)
• Pittsburgh Penguins (1997-2004)
• Ak Bars Kazań (2004-2013)
• CSKA Moskwa (2013-2014)

Wychowanek klubu Krylja Sowietow Moskwa. W 1995 był draftowany do NHL z 24 miejsca przez Pittsburgh Penguins. Po drafcie nadal występował w lidze rosyjskiej aż do 1997, gdy dołączył do amerykańskiego zespołu. W NHL rozpoczął karierę, podobnie jak legenda „Pingwinów” Mario Lemieux, strzelając gola w pierwszym meczu podczas pierwszej zmiany i oddając pierwszy strzał. W trakcie siedmiu sezonów w Pittsburghu rozegrał 451 spotkań, strzelił w nich 84 gole i uzyskując 219 punktów. W trakcie swojej kariery w NHL zdobył przydomek The Devil Killer (Diabeł Zabójca), który zawdzięcza serii notorycznych sukcesów w rywalizacji z drużyną New Jersey Devils. Bramkarz „Diabłów” Martin Brodeur w wywiadzie dla Fox Sports Net przed meczem z Pittsburgh Penguins żartując powiedział, że przed każdym meczem z „Pingwinami” ma koszmary z udziałem Morozowa. Pomimo tych sukcesów, jak również zdobycia olimpijskiego medalu, Morozow nigdy w pełni nie rozwinął się w zawodnika na jakiego miał możliwości, jako że w pierwszych sezonach w NHL występował w trzeciej i czwartej formacji drużyny. W końcu dostał szansę gry w pierwszej piątce w trakcie sezonu 2002/2003 i następnie atak nazwany „KLM” (Kowalow, Lemieux i Morozow) doprowadził „Pingwinów” do trzech głównych rekordów w Konferencji Wschodniej w pierwszej części sezonu. Po zdobyciu 25 punktów w 27 meczach, Morozow złamał nadgarstek, co oznaczało dla niego przedwczesne zakończenie sezonu. Kolejną edycję NHL (2003/2004) zawodnik zakończył najlepszym wynikiem podczas gry za Oceanem – uzyskał 50 punktów za 16 goli i 34 asysty.

Podczas lokautu powrócił do Rosji przenosząc się do Ak Barsu Kazań. Po udanym sezonie postanowił pozostać w tatarskim klubie na kolejne lata. W sezonie 2005/2006 Superligi Morozow został najskuteczniejszym zawodnikiem ligi 23 golami, a Ak Bars po ośmiu latach zdobył drugie w historii mistrzostwo Rosji. Następny sezon Morozow miał jeszcze lepszy – w lidze uzyskał 83 punkty (za 34 gole i 49 asyst), co jest rekordem rosyjskiej Superligi, wywalczył Puchar Mistrzów (został najlepszym zawodnikiem turnieju), w którym uzyskał 10 punktów. Nie udało się obronić mistrzostwa – w finale lepszy okazał się zespół Mietałłurga Magnitogorsk. Po zakończeniu sezonu postanowił na kolejny rok zostać w Barsie Kazań mimo ofert klubów NHL.

Do końca sezonu 2012/2013 rozegrał w klubie z Kazania 569 spotkań i strzelił w nich 266 bramek. Zarówno w Ak Barsie, jak i w reprezentacji występował długo w jednym ataku razem z Siergiejem Zinowjewem i Danisem Zaripowem. Przez pewien czas był to najskuteczniejszy atak w lidze i w rozgrywkach międzynarodowych (nazywany „Złotą Ordą”).

W kwietniu 2013 wygasł jego kontrakt z klubem z Kazania i od tego czasu media donosiły o ewentualnych przenosina Morozowa do CSKA Moskwa^[5][6]. W maju 2013 zawodnik podpisał dwuletnią umową z tym klubem^[1]. W lipcu 2014 opuścił CSKA^[7].

W sierpniu 2014 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej^[8][9].

W sezonie 2014/2015 występował w amatorskim klubie Zwiezda Moskwa^[10].

Kariera reprezentacyjna

Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 1997, 1998, 2004, 2007, 2008, 2009, 2011 oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1998, 2010 (w 2010 był chorążym ekipy narodowej^[11]).

Kariera działacza

W lipcu 2014 został członkiem rady dyrektorów KHL jako dyrektor Departamentu sportów zimowych i Współpracy z Zagranicą, Ministerstwo Sportu Rosji^[12]. W czerwcu 2015 został wybrany dyrektorem zarządzającym Niekommierczieskoje Partnierstwo Mołodiożnaja Chokkiejnaja Liga, skupiającego juniorskie rozgrywki MHL i MHL-B^[13][14][15].

W kwietniu 2016 został prezydentem macierzystego klubu Krylja Sowietow Moskwa^[16][17]. W lutym 2020 został wybrany prezeydentem KHL^[18].

Sukcesy

(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0

Aleksiej Morozow z prezydentem Rosji Dmitrijem Miedwiedewem podczas wizyty na Kremlu (2008)

Aleksiej Morozow w barwach reprezentacji Rosji (2009)

Aleksiej Morozow w barwach Ak Barsu Kazań

Aleksiej Morozow (niesie flagę) jako chorąży ekipy narodowej podczas ceremonii rozpoczęcia ZIO 2010

Reprezentacyjne

• Brązowy medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 1996, 1997
• Srebrny medal igrzysk olimpijskich: 1998
• Brązowy medal mistrzostw świata: 2007
• Złoty medal mistrzostw świata: 2008, 2009

Klubowe

• Puchar Gagarina: 2009, 2010 z Ak Barsem
• Złoty medal mistrzostw Rosji: 2006, 2009, 2010 z Ak Barsem
• Srebrny medal mistrzostw Rosji: 2007
• Puchar Otwarcia: 2009 z Ak Barsem
• Brązowy medal mistrzostw Rosji: 2004 z Ak Barsem
• Puchar Mistrzów: 2007 z Ak Barsem
• Puchar Kontynentalny: 2008 z Ak Barsem

Indywidualne

• Mistrzostwa Europy juniorów do lat 18 w hokeju na lodzie 1995:
  • Skład gwiazd turnieju^[19]
• Superliga 1994/1995:
  • Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka Superligi (wspólnie z Siergiejem Gusiewem)
• Mistrzostwa świata juniorów do lat 20 w 1996:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 5 goli
  • Skład gwiazd turnieju
• Mistrzostwa świata juniorów do lat 20 w 1997:
  • Najlepszy napastnik turnieju
• Superliga rosyjska w hokeju na lodzie (2005/2006):
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
  • Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) rundy zasadniczej
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Danis Zaripow i Siergiej Zinowjew) – łącznie 48 goli
  • Nagroda Mistrz Play-off: 26 punktów (13 goli i 13 asyst) w 13 meczach
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
• Superliga rosyjska w hokeju na lodzie (2006/2007):
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Danis Zaripow i Siergiej Zinowjew) – łącznie 73 goli
• Puchar Mistrzów IIHF 2007:
  • Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 8 asyst
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 10 punktów
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/− turnieju: +7
  • Skład gwiazd turnieju
  • Najlepszy napastnik turnieju
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) turnieju
• Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2007/Elita:
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 8 goli
  • Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 13 punktów
  • Drugie miejsce w klasyfikacji +/− turnieju: +9
  • Najlepszy napastnik turnieju
  • Skład gwiazd turnieju
• Superliga rosyjska w hokeju na lodzie (2007/2008):
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
• KHL (2008/2009):
  • Mecz Gwiazd KHL
  • Piąte miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 32 gole
  • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 39 asyst
  • Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 71 punktów
  • Piąte miejsce w klasyfikacji zwycięskich goli w sezonie zasadniczym: 7
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 8 goli
  • Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 11 asyst
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 19 punktów
  • Piąte miejsce w klasyfikacji +/− w fazie play-off: +9
  • Czwarte miejsce w klasyfikacji zwycięskich goli ww fazie play-off: 2 gole
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Tony Mårtensson i Danis Zaripow) – łącznie 55 goli
  • Nagroda Mistrz Play-off: 19 punktów (8 goli i 11 asyst) w 21 meczach
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off:
  • Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu)
• KHL (2009/2010):
  • Mecz Gwiazd KHL
  • Piąte miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 26 goli
  • Piąte miejsce w klasyfikacji zwycięskich goli w sezonie zasadniczym: 6 goli
• KHL (2010/2011):
  • Mecz Gwiazd KHL
  • Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/− w sezonie zasadniczym: +27
  • Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): +27 w 53 meczach.
• KHL (2011/2012):
  • Nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Niko Kapanen i Danis Zaripow) – łącznie 46 gole
• KHL (2012/2013):
  • Mecz Gwiazd KHL i wybrany kapitanem drużyny Wschodu^[20]
• Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców w historii najwyższej ligi rosyjskiej: 283 goli (stan 11.02.2012)^[21]
• Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w historii ligi KHL: 134 gole (stan 11.02.2012)

Wyróżnienie

• Zasłużony Mistrz Sportu Rosji w hokeju na lodzie: 1998

Odznaczenie

• Medal Orderu „Za zasługi dla Ojczyzny” II stopnia: 2009^[22]

Przypisy

Bibliografia

• Aleksiej Morozow [w:] eliteprospects.com
• Aleksiej Morozow – statystyki na The Internet Hockey Database
• Aleksiej Morozow – profil na stronie NHL
• Aleksiej Morozow – profil na stronie KHL