Aleksiej Nowikow-Priboj

Aleksiej Nowikow-Priboj

Алексей Новиков-Прибой

Pełne imię i nazwisko	Aleksiej Siłycz Nowikow-Priboj
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1877 Matwiejewskoje
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1944 Moskwa
Zawód, zajęcie	marynarz, pisarz
Odznaczenia

Aleksiej Siłycz Nowikow-Priboj, właśc. Aleksiej Siłycz Nowikow, ros. Алексей Силыч Новиков-Прибой, właśc. Алексей Силыч Новиков^[1] (ur. 24 marca 1877 we wsi Matwiejewskoje, zm. 29 kwietnia 1944 w Moskwie) – rosyjski i radziecki marynarz i pisarz marynista.

Życiorys

Urodził się 24 marca 1877 roku we wsi Matwiejewskoje w guberni tambowskiej^[2], pochodził z rodziny chłopskiej^[3]. W latach 1899–1906 służył jako marynarz w rosyjskiej marynarce wojennej i brał udział m.in. w bitwie pod Cuszimą, po której dostał się do japońskiej niewoli^[1][4]. Jako jeniec zajął się pisarstwem^[1]. Po zwolnieniu wrócił do Rosji, brał udział w ruchu rewolucyjnym i był prześladowany przez władze carskie^[1][4]. Z tego powodu wyemigrował w 1907 roku^[3] za granicę, gdzie zarabiał na życie jako marynarz we flotach handlowych różnych państw^[1][4]. Do Rosji powrócił w 1913 roku. W latach 20. był członkiem literackiej grupy „Kuznica”^[4], a w czasie II wojny światowej publikował eseje o radzieckiej marynarce wojennej^[3].

Został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz innymi medalami^[3]. W 1941 otrzymał Nagrodę Stalinowską^[5].

Zmarł 29 kwietnia 1944 roku w Moskwie^[2]. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym^[6].

Twórczość

Pisał powieści i nowele o życiu marynarzy^[1]:

• Morskie opowieści (1917)
• Dwie duszy (1919)
• Morze wzywa (1919)
• Podwodniacy (1923)
• Kapitan I rangi (1942-1944, niedokończona)

Jest także autorem pracy Cuszima (1932-1940, wydanie polskie 1951) będącej analizą przyczyn porażki Rosji w wojnie z Japonią^[1].

Przypisy