Aleksiej Orłow (1786–1861)

Aleksiej Orłow
Алексей Федорович Орлов
Ilustracja
Aleksiej Orłow
generał
Pełne imię i nazwisko

Aleksiej Fiodorowicz Orłow

Data i miejsce urodzenia

19 października 1786
Moskwa, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

21 maja 1861
Petersburg, Imperium Rosyjskie

Przebieg służby
Lata służby

1805–1861

Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego

Jednostki

Gwardia Cesarska

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie
wojna rosyjsko-turecka (1828–1829)

Aleksiej Fiodorowicz Orłow ros. Алексей Федорович Орлов (ur. 8 października?/ 19 października 1786 w Moskwie, zm. 9 maja?/ 21 maja 1861 w Petersburgu) – rosyjski dyplomata i działacz państwowy. Od 1825 hrabia, od 1833 generał kawalerii, a od 1856 książę.

Życiorys

Urodził się 19 października 1786 w Moskwie[1]. W latach 1805-1814 uczestnik wypraw armii rosyjskiej przeciwko Napoleonowi Bonaparte. Będąc dowódcą pułku konnicy Gwardii Cesarskiej uczestniczył w rozgromieniu powstania dekabrystów na Placu Senackim 14 grudnia 1825, za co otrzymał tytuł hrabiego. W 1828 wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej jako dowódca 1 Dywizji Strzelców Konnych[1]. W 1831 uczestniczył w rozbiciu tzw. „Buntu Cholery” w Petersburgu i walkach zbrojnych w garnizonach wojskowych. Od 1836 członek Rady Państwa.

W 1844, po śmierci Aleksandra von Benckendorffa, został szefem Samodzielnego Korpusu Żandarmów i szefem III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości[2]. Przewodniczył delegacjom rosyjskim w czasie zawarcia układów pokojowych: w Adrianopolu (1829), Paryżu (1856) i układu Unkier Iskielesinskiego (1833).

Od 1856 przewodniczący Rady Państwa i Komitetu Ministrów Imperium Rosyjskiego. Będąc od 1856 przewodniczącym Tajnego Komitetu (od 1858 Głównego Komitetu) rozpatrującego sprawy chłopskie, występował jako przeciwnik zniesienia poddaństwa. Zmarł 21 maja 1861 w Petersburgu[1].

Przypisy

Bibliografia

  • Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 18 Moskwa 1974.
  • Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. VI: Obrączki Kościuszkowskie - Przemysł II. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1937.

Media użyte na tej stronie