Aleksy (Antipow)
| Leonid Antipow | |
| Biskup buzułucki i soroczyński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1956 |
| Biskup buzułucki i soroczyński | |
| Okres sprawowania | od 2012 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 10 marca 2012 |
| Diakonat | 4 grudnia 1983 |
| Prezbiterat | 25 lutego 1984 |
| Nominacja biskupia | 16 marca 2012 |
| Chirotonia biskupia | 25 marca 2012 |
| Data konsekracji | 25 marca 2012 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Miejsce | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | Warsonofiusz (Sudakow), Walenty (Miszczuk), Arseniusz (Jepifanow), Sergiusz (Czaszyn), Ireneusz (Tafunea) | ||||||||||
| |||||||||||
Aleksy, imię świeckie Leonid Pietrowicz Antipow (ur. 18 sierpnia 1956 w Staro-Boriskinie) – rosyjski biskup prawosławny.
W 1978 ukończył technikum w Bugulmie z tytułem technika-mechanika. W latach 1974–1976 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Następnie podjął naukę teologii w seminarium duchownym w Moskwie. W jej trakcie, 4 grudnia 1983, został wyświęcony na diakona przez arcybiskupa dmitrowskiego Aleksandra. Ten sam duchowny wyświęcił go na kapłana 25 lutego 1984. W tym samym roku ks. Antipow ukończył seminarium i podjął dalsze studia w Moskiewskiej Akademii Duchownej, ukończone w 1991[1]. W 1998 został podniesiony do godności protoprezbitera. Został następnie rektorem seminarium duchownego w Orenburgu i przewodniczącym oddziału nauczania religii i katechizacji przy eparchii orenburskiej[1].
10 marca 2012 złożył wieczyste śluby mnisze przed metropolitą orenburskim i buzułuckim Walentym, przyjmując imię Aleksy na cześć metropolity kijowskiego Aleksego. 16 marca tego samego roku został nominowany na biskupa buzułuckiego i soroczyńskiego, pierwszego ordynariusza nowo powołanej eparchii. W związku z tą nominacją 18 marca 2012 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupia odbyła się 25 marca tego samego roku w cerkwi św. Mikołaja w Moskwie-Chamownikach z udziałem konsekratorów: patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, metropolitów sarańskiego i mordowskiego Warsonofiusza, orenburskiego i saraktaszyńskiego Walentego, arcybiskupa istrińskiego Arseniusza, biskupów sołniecznogorskiego Sergiusza, podolskiego Tichona oraz orskiego i gajskiego Ireneusza[1].