Aleksy (Palicyn)

Aleksy
Wasilij Palicyn
Arcybiskup kujbyszewski i syzrański
Ilustracja
W dniu chirotonii biskupa Grzegorza (Czukowa), arcybiskup Aleksy drugi z prawej
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1881
Dubrowskoje

Data śmierci

8 kwietnia 1952

Arcybiskup kujbyszewski i syzrański
Okres sprawowania

1942–1952

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia kujbyszewska

Śluby zakonne

1914

Diakonat

1914

Prezbiterat

1914

Chirotonia biskupia

28 marca 1926

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 marca 1926

Aleksy, imię świeckie Wasilij Michajłowicz Palicyn (ur. 4 sierpnia 1881 w Dubrowskim, zm. 8 kwietnia 1952) – rosyjski biskup prawosławny.

Był synem kapłana prawosławnego. W 1910 ukończył seminarium duchowne w Riazaniu. Następnie przez dwa lata studiował weterynarię, jednak w 1913 zrezygnował z nauki w tym kierunku i wstąpił do jednego z monasterów w Kijowie, składając w nim w 1914 wieczyste śluby mnisze. W tym samym roku był kolejno wyświęcany na hierodiakona i hieromnicha. Jeszcze w 1914 przeniósł się do monastyru Dońskiego w Moskwie; do 1917 żył w domu biskupim metropolii piotrogrodzkiej. W 1919 otrzymał godność archimandryty. W latach 1922–1923 ponownie przebywał w Monasterze Dońskim, jako jego przełożony. W 1923 został na trzy miesiące aresztowany. Po zwolnieniu ponownie objął obowiązki przełożonego, które pełnił do 1924. Aresztowany ponownie we wrześniu 1924 razem z ks. Aleksandrem Chotowickim pod zarzutami udziału w życiu Kościoła, głoszenia skrajnie prawicowych poglądów politycznych i gromadzenia wokół siebie „reakcyjnego” duchowieństwa i wiernych. Skazany na trzyletnią zsyłkę, przebywał do 1925 w Kraju Narymskim. Następnie otrzymał zezwolenie na powrót do Moskwy.

28 marca 1926 przyjął chirotonię biskupią z tytułem biskupa możajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Nigdy nie podjął działalności biskupiej, gdyż na krótko po chirotonii został aresztowany i osadzony w obozie w dawnym Monasterze Sołowieckim. W 1930 został ponownie zesłany na Syberię.

W 1941 mógł ponownie podjął działalność duszpasterską, jako arcybiskup wołokołamski, wikariusz eparchii moskiewskiej. Między październikiem a grudniem 1941, w czasie ewakuacji locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, metropolity moskiewskiego i kołomieńskiego Sergiusza, tymczasowo zarządzał eparchię moskiewską. W 1942 został arcybiskupem kujbyszewskim i syzrańskim. Rok później uczestniczył w soborze biskupów, który wybrał metropolitę Sergiusza na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi. Po jego zakończeniu prowadził działania na rzecz powrotu do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego byłych duchownych i wiernych Żywej Cerkwi w Azji Środkowej. Przez władze radzieckie uważany był za duchownego nielojalnego wobec rządu.

Zmarł po dwuletniej chorobie w 1952 i został pochowany w soborze Opieki Matki Bożej w Kujbyszewie.

Odznaczony medalem „Za obronę Moskwy”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Участники хиротонии еп. Григория (Чукова) и он сам.jpg
Ульяновск. 14 октября 1942 г.
  • епископ Саратовский Григорий (Чуков),
  • архиепископ Уфимский Стефан (Проценко),
  • Патриарший Местоблюститель митрополит Московский и Коломенский Сергий (Страгородский),
  • архиепископ Куйбышевский Алексий (Палицын),
  • архиепископ Рязанский Алексий (Сергеев).