Aleksy (van der Mensbrugghe)

Aleksy
Albert van der Mensbrugghe
Biskup Düsseldorfu
Kraj działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1889
Sint-Niklaas

Data i miejsce śmierci

26 maja 1980
Düsseldorf

Biskup Düsseldorfu
Okres sprawowania

1971–1980

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Egzarchat Zachodnioeuropejski

Śluby zakonne

do 1925

Diakonat

wrzesień 1924

Prezbiterat

9 sierpnia 1925

Nominacja biskupia

31 sierpnia 1960

Chirotonia biskupia

1 listopada 1960

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 listopada 1960

Miejscowość

Paryż

Miejsce

Sobór Trzech Świętych Hierarchów

Konsekrator

Mikołaj (Jeriomin)

Współkonsekratorzy

Bazyli (Kriwoszein), Antoni (Bloom), Nikodem (Rotow)

Aleksy, imię świeckie Albert van der Mensbrugghe (ur. 9 lipca 1899 w Sint-Niklaas, zm. 26 maja 1980 w Düsseldorfie) – flamandzki duchowny katolicki, następnie biskup prawosławny służący w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Został ochrzczony w Kościele rzymskokatolickim i wychowany w tymże wyznaniu. Ukończył gimnazjum jezuickie w Gandawie. Następnie wstąpił do zakonu benedyktynów i ukończył studia filozoficzne w college'u przy opactwie św. Andrzeja w Brugii. W zakonie otrzymał imię zakonne Maur. W 1925 ukończył studia teologiczne, następnie kształcił się w Papieskim Instytucie Wschodnim. Święcenia diakońskie przyjął we wrześniu 1924, zaś kapłańskie – 9 sierpnia 1925[1].

Pod wpływem wrażenia, jakie wywarła na nim Święta Liturgia w obrządku bizantyjskim, zaczął samodzielnie studiować teologię prawosławną. W 1928 spotkał się w Paryżu z prawosławnym teologiem Siergiejem Bułgakowem oraz z egzarchą zachodnioeuropejskim, metropolitą Eulogiuszem. Rok później przeszedł na prawosławie, pozostając w stanie mniszym, zmieniając jednak imię na Aleksy. Jego święcenia diakońskie i kapłańskie zostały uznane za ważne. Służył w Wielkiej Brytanii jako prywatny kapelan prawosławnej rodziny. Następnie był również proboszczem w etnicznie rumuńskiej parafii prawosławnej oraz kapelana bractwa świętych Albana i Sergiusza z Radoneża. Uzyskał obywatelstwo brytyjskie[1]. W 1945, po ponownym nawiązaniu kontaktu z rosyjskim egzarchą zachodnioeuropejskim, zerwanego z powodu wojny, powierzono mu kierowanie parafią prawosławną w Amsterdamie, gdzie pozostał przez rok[1].

Od 1946 do 1950 wykładał w Prawosławnym Instytucie św. Dionizego w Paryżu; w 1946 otrzymał godność archimandryty[1]. Brał udział w opracowywaniu francuskojęzycznego przekładu liturgii prawosławnej w rycie zachodnim. Następnie razem z Jewgrafem Kowalewskim tworzył Kościół Katolicko-Prawosławny Francji, posługujący się rytem zachodnim, mający na celu prowadzenie pracy misyjnej wśród Francuzów. Kościół ten nie został uznany przez inne Cerkwie lokalne za kanoniczny. W 1959 archimandryta Aleksy zdecydował się na powrót do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego; służbę duszpasterską prowadził przez kolejny rok w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu[2].

Biskup

31 sierpnia 1960 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego z tytułem biskupa Medon. Jego chirotonia biskupia odbyła się 1 listopada tego samego roku w soborze Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu. Biskup Aleksy przez kilka lata nadal służył w Paryżu, zaś w 1968 został biskupem filadelfijskim, wikariuszem eparchii nowojorskiej. W 1970 otrzymał godność arcybiskupa. Przez kilka miesięcy w tym roku służył w Meksyku, następnie na polecenie Świętego Synodu Kościoła kontrolował sytuację parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w RFN. Otrzymał tytuł arcybiskupa Niemiec Północnych, w 1971 zmieniony na arcybiskup Düsseldorfu. Brał udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1971[1]. Był uczestnikiem ruchu ekumenicznego[1].

W 1979 na własną prośbę odszedł w stan spoczynku z powodu choroby. Zmarł rok później i został pochowany w Sint-Niklaas w rodzinnej kwaterze na miejscowym cmentarzu[1].

Przypisy