Alex Salmond

Alex Salmond

Alex Salmond (2007)
Pełne imię i nazwisko	Alexander Elliot Anderson Salmond
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1954 Linlithgow
4. pierwszy minister Szkocji
Okres	od 16 maja 2007 do 19 listopada 2014
Przynależność polityczna	Szkocka Partia Narodowa
Poprzednik	Seac MacChonnaill
Następca	Nicola Sturgeon

Alexander „Alex” Elliot Anderson Salmond (gael. Ailig Salmond, ur. 31 grudnia 1954 w Linlithgow) – szkocki polityk, w latach 2007–2014 pierwszy minister Szkocji^[1]. Dwukrotny lider Szkockiej Partii Narodowej (1990-2000, 2004-2014). Od 1999 poseł do Parlamentu Szkockiego, w latach 1987–2010 i ponownie od 2015 poseł do Izby Gmin. Z wykształcenia ekonomista i historyk.

Młodość

Urodzony w Linlithgow w West Lothian. Jego rodzicami są Robert Fyfe Findlay Salmond i Mary Stewart Salmond. Studiował w Linlithgow Academy i Uniwersytet w St Andrews, gdzie ukończył studia w zakresie ekonomii i historii. W 1980 wstąpił do Banca Rìoghail na h-Alba i podjął tam pracę. Rok później poślubił Moirę French McGlashan. Ma jedną córkę.

Kariera

Miesiąc po ślubie wstąpił do Szkockiej Partii Narodowej, 6 lat później został wybrany do Izby Gmin z okręgu Banff and Buchan. Jako polityk uzyskał dużą popularność wśród Szkotów, co 3 lata później zaowocowało wybraniem go na szefa partii. Brał udział w pracach nad szkocką konstytucją razem m.in. z Donaldem Dewarem, Jackiem McConnellem, Nicolą Sturgeon i Nicolem Stephenem. W 2000 przegrał wybory na szefa partii z Johnem Swinneyem. Na pozycję lidera partii powrócił cztery lata później pokonując w wyborach Swinneya, który nie zrealizował swego kluczowego punktu wyborczego – zwycięstwa partii w wyborach krajowych. W 1999 i 2003 wybory wygrali przedstawiciele unionistycznej Szkockiej Partii Pracy, a narodowcy zajęli drugą pozycję.

3 maja 2007 poprowadził Szkocką Partię Narodową do zwycięstwa w wyborach i utworzył rząd na czele którego sam stanął. Jego współpracownik Nicola Sturgeon została jego zastępcą, a wszystkie ważne stanowiska zostały obsadzone zaufanymi członkami partii. Jedno stanowisko przypadło koalicyjnej partii – Szkockiej Partii Zielonych.

W 2007 zaproponował przeprowadzenie referendum na temat niepodległości Szkocji. Jest przeciwnikiem wojny w Iraku (popierał ją dopóki nie udowodniono, że wróg nie dysponował bronią masowego rażenia). Jest zwolennikiem zmiany kontrowersyjnego przepisu, że katolicy nie mogą być monarchami Zjednoczonego Królestwa.

Po przegranym przez niepodległościowców referendum niepodległościowym podał się do dymisji, a 19 listopada parlament wybrał na jego następczynię Nicolę Sturgeon^[2]. W 2015 po pięcioletniej przerwie powrócił do Izby Gmin jako reprezentant okręgu wyborczego Gordon.

Ślubowanie

Podczas swego ślubowania zatytułował królową Elżbietę II „Elżbietą I” i „waszą łaskawością”, a nie „waszą wysokością” – czyli tak jak tytułowano władców Szkocji, a nie władców brytyjskich.

Życie prywatne

Jest członkiem Kościoła Szkocji, zaliczanego do Kościołów ewangelicko-reformowanych.

Zobacz też

• wybory parlamentarne w Szkocji w 2007 roku

Przypisy