Alexander Kaumann

Ferdinand Alexander Kaumann (ur. 1830 w Görlitz, zm. 9 lipca 1893 we Wrocławiu) – niemiecki inżynier budownictwa, w latach 1866-1893 miejski radca budowlany we Wrocławiu.

Kaumann zdał egzamin zawodowy w 1849^[1]. Następnie pracował przy budowie kościoła ewangelickiego w Hoyerswerdzie, przede wszystkim jednak zajmował się budownictwem wodnym, pracując przy regulacji Odry, a później jako miejski radca budowlany przy projektowaniu mostu przez Wisłę w Toruniu (1856-1866). W 1864 starał się o stanowisko wrocławskiego radcy budowlanego, zdobywając jedynie 23 z 77 głosów, przegrał z Hansem Zimmermannem. Ostatecznie został powołany na to stanowisko^[2] 20 kwietnia 1866, kiedy zdobywszy 42 z 82 głosów, został następcą schorowanego Juliusa von Roux. Później wybierano go jeszcze dwukrotnie (w 1878 i 1890) na dwunastoletnie kadencje, pełnił swą funkcję aż do śmierci.

Początkowo do kompetencji Kaumanna należały wszelkie inwestycje gminne na Odrze i na prawym brzegu Odry. Dopiero po zastąpieniu Zimmermanna przez Roberta Mendego wprowadzono podział rzeczowy, w związku z którym Kaumannowi przypadło kierowanie decernatem^[3] inżynierii miejskiej (podziemnej). Tym samym podlegało mu Biuro Geometryczne (niem. Geometrisches Bureau), zajmujące się od 1875 (ustawa o liniach regulacyjnych) planowaniem rozwoju miasta i wykonywaniem planów regulacyjnych.

Kaumann zmarł latem 1893 i 11 lipca został pochowany na cmentarzu św. Marii Magdaleny (ob. Park Skowroni).

Główne dzieła

A. Kaumann i inni: most Oławski we Wrocławiu

• szkoły ludowe przy ul. Długiej 17 we Wrocławiu, zniszczone
• mosty Uniwersyteckie (niem. Universitätsbrücke) we Wrocławiu, 1867-1869, przebudowane w 1933-1934 przez Günthera Trauera
• most Lessinga (niem. Lessingbrücke) we Wrocławiu, 1875, w miejscu obecnego mostu Pokoju
• plany regulacyjne Wrocławia, 1880 i 1888 (z Augustem Hoffmannem)
• most Oławski (niem. Mauritiusbrücke) we Wrocławiu, 1882-1883 (z Egerem, Reicheltem, Beerem, Wackwitzem i Hoffmannem)^[4]
• ponadto w podległym Kaumannowi urzędzie zaprojektowano za jego kadencji następujące mosty^[5]:
  • most Sikorskiego, 1875
  • most Mieszczański, 1876
  • mosty Młyńskie, 1885
  • most Szczytnicki, 1888-1889
  • most Tumski, 1889

Przypisy

Bibliografia

• Agnieszka Gryglewska: Architektura Wrocławia XIX-XX wieku w twórczości Richarda Plüddemanna. Wrocław: Oficyna Wydawnicza PWr, 1999. ISBN 83-7085-386-2.
• Jan Harasimowicz (red.): Atlas achitektury Wrocławia. Tom II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998. ISBN 83-7023-679-0.
• Daria Dorota Pikulska: Carl Johann Christian Zimmermann. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2005. ISBN 83-89262-21-5.