Alexander Pope Field

Alexander Pope Field
Data i miejsce urodzenia30 listopada 1800
Louisville, Kentucky
Data śmierci19 sierpnia 1876
Sekretarz stanu Illinois
Okresod 1829
do 1840
Przynależność politycznaPartia Demokratyczna
PoprzednikGeorge Forquer
NastępcaStephen A. Douglas
Gubernator Terytorium Utah
Okresod 23 kwietnia 1841
do 30 października 1843
Przynależność politycznaPartia Wigów
PoprzednikFrancis J. Dunn
NastępcaGeorge Rogers Clark Floyd
Prokurator stanowy Luizjany
Okresod 1873
do 19 sierpnia 1876
PoprzednikSimeon Beldon
NastępcaWilliam S. Hunt

Alexander Pope Field (ur. 30 listopada 1800 w Louisville, zm. 19 sierpnia 1876) – amerykański prawnik i polityk, w latach 1829–1840 sekretarz stanu Illinois, w latach 1841–1843 sekretarz (gubernator) Terytorium Wisconsin, od 1873 do śmierci prokurator generalny Luizjany.

Życiorys

Pochodził z Louisville w Kentucky, lecz przeniósł się do Jonesboro w Illinois. Ukończył studia prawnicze i został adwokatem. Od 1822 do 1828 zasiadał w Izbie Reprezentantów Illinois z ramienia Partii Demokratycznej, do 1826 reprezentując hrabstwo Union, a następnie hrabstwo Johnson. W 1824 został elektorem prezydenta Andrew Jacksona. Przeszedł w roku 1838 do Partii Wigów, pomagając w jednej z lokalnych kampanii wyborczych Abrahama Lincolna, którego poznał praktykując jako adwokat w tym samym okręgu[1]. Od kwietnia do sierpnia 1832 roku walczył w stopniu inspektora brygady w wojnie z Saukami pod wodzą Czarnego Jastrzębia.

Od 1829 do 1840 pełnił funkcję sekretarza stanu w Illinois. W tym czasie bezskutecznie ubiegał się o miejsce w Izbie Reprezentantów w 1831 i 1836 roku[1]. Następnie od 23 kwietnia 1841 do 1843 roku piastował stanowisko sekretarza Terytorium Wisconsin[2].

W roku 1845 przeniósł się do Saint Louis, a cztery lata później do Nowego Orleanu, gdzie rozpoczął praktykę. Podczas wojny secesyjnej zajmował ostrożne stanowisko. W 1863 wybrano go do Izby Reprezentantów w nieautoryzowanych wyborach na południu; nie objął jednak mandatu. W 1864 ponownie wybrany w wyborach zaakceptowanych przez prezydenta po raz drugi nie objął mandatu ze względu na konflikt na linii prezydent–Kongres. Z nieznanych przyczyn zaatakował przeciwnego objęciu przezeń stanowiska senatora Williama D. Kelleya z Pensylwanii, raniąc go w ramię. Został potępiony przez Kongres, ale nie skazany[1].

W 1865 został szefem stanowej egzekutywy Narodowej Unii Konserwatywnej w Luizjanie. Po porażce w wyborach do Kongresu z jej ramienia w lutym 1866 dołączył do radykałów, domagając się powtórzenia konwencji konstytucyjnej z 1864 roku. Później sprzymierzył się z jednym ze skrzydeł Partii Republikańskiej i dzięki temu wybrano go luizjańskim prokuratorem stanowym w roku 1873. Pełnił funkcję aż do śmierci w 1876[1].

Przypisy

  1. a b c d Dictionary of Louisiana Biography: F (ang.). Louisiana Historical Association. [dostęp 2018-02-20].
  2. Chapter II. Wisconsin as a Territory.. [dostęp 2018-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 października 2008)].