Alexis Soyer

Alexis Benoit Soyer
Ilustracja
Alexis Soyer w 1849
Data i miejsce urodzenia4 lutego 1810
Meaux
Data i miejsce śmierci5 sierpnia 1858
Londyn
Miejsce spoczynkuCmentarz Kensal Green w Londynie
Zawód, zajęciekucharz

Alexis Benoit Soyer (ur. 4 lutego 1810 w Meaux, zm. 5 sierpnia 1858 w Londynie) – francuski mistrz kuchni, działający w wiktoriańskiej Anglii.

Życiorys

Był najmłodszym z pięciu synów kupca Emery’ego Rocha Alexisa Soyera i Marie Madeleine Francoise Chamberlan. W 1821 został wyrzucony ze szkoły i wyjechał do Paryża, gdzie mieszkał jego starszy brat, Philippe. Tam rozpoczął praktykę w restauracji G Rignon. Po pięciu latach został szefem kuchni w restauracji Boulevard des Italiens.

W czasie rewolucji lipcowej wyjechał do Anglii i rozpoczął pracę na dworze Adolfa Hanowerskiego, gdzie jego brat był szefem kuchni. W kolejnych latach był zatrudniany na wielu dworach brytyjskiej arystokracji. W 1837 został szefem kuchni prestiżowego londyńskiego Reform Club, w którym gruntownie zmodernizował zaplecze kuchenne. Z pomocą architekta Charlesa Barry’ego wprowadził piece gazowe, chłodziarki chłodzone zimną wodą i piece z regulacją temperatury. Kuchnia Soyera zyskała taką sławę, że zwiedzano ją jako jedną z atrakcji Londynu. 28 czerwca 1838, w dniu koronacji Wiktorii Hanowerskiej w tej kuchni przygotował śniadanie dla 2000 osób.

Magiczny piec Soyera

Śmierć żony w czasie porodu (1842), skłoniła Soyera do porzucenia współpracy z Reform Club i poświęcenia się działalności filantropijnej. W okresie wielkiego głodu, który ogarnął Irlandię zaproponował rządowi brytyjskiemu uruchomienie systemu kuchni, wydających zupy dla ubogich. Kuchnię taką uruchomił w Dublinie, a jej działalność finansował z biletów wstępu do otwartej przez Soyera galerii malarstwa w Londynie. Od 1849 rozpoczął sprzedaż zaprojektowanego przez siebie „magicznego pieca”, który pozwalał na przygotowanie posiłku w dowolnym miejscu, także bezpośrednio na stole.

Podobne rozwiązania został zastosowanie w wynalezionej przez Soyera kuchni polowej dla armii brytyjskiej. W czasie wojny krymskiej zajmował się zaopatrywaniem armii i szpitali wojskowych w ciepłe posiłki, a każdy regiment otrzymał mobilne kuchnie systemu Soyera. Pod koniec życia prowadził wykłady z zakresu wyżywienia armii.

Był autorem lub współautorem kilkunastu książek kucharskich. Do najsłynniejszych dań mistrza należały kotlety baranie, podawane członkom Reform Club.

W życiu prywatnym był żonaty (żona Elizabeth Emma Soyer z d. Jones była aktorką i malarką).

Dzieła

  • 1845: Délassements Culinaires.
  • 1846: The Gastronomic Regenerator
  • 1847: Soyer's Charitable Cookery
  • 1848: The Poorman's Regenerator
  • 1850: The Modern Housewife of Menagere
  • 1853: The Pantropheon or A history of food and its preparation in ancient times
  • 1855: A Shilling Cookery Book for the People
  • 1857: Soyer's Culinary Campaign

Bibliografia

  • Ann Arnold, Adventurous Chef: Alexis Soyer, 2002, ​ISBN 0-374-31665-1
  • Ruth Brandon, The People’s Chef: Alexis Soyer, A Life in Seven Courses, 2004, ​ISBN 0-470-86991-7
  • Ruth Cowen, Relish: The Extraordinary Life of Alexis Soyer, Victorian Celebrity Chef, London: Weidenfeld & Nicolson, 2006, ISBN 0-297-64562-5, OCLC 225041846.
  • Biogram kucharza

Media użyte na tej stronie

Soyer Stove.png
Image of "Soyer's Magic Stove"