Alexis Soyer

Alexis Benoit Soyer
Alexis Soyer w 1849
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1810 Meaux
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1858 Londyn
Miejsce spoczynku	Cmentarz Kensal Green w Londynie
Zawód, zajęcie	kucharz

Alexis Benoit Soyer (ur. 4 lutego 1810 w Meaux, zm. 5 sierpnia 1858 w Londynie) – francuski mistrz kuchni, działający w wiktoriańskiej Anglii.

Życiorys

Był najmłodszym z pięciu synów kupca Emery’ego Rocha Alexisa Soyera i Marie Madeleine Francoise Chamberlan. W 1821 został wyrzucony ze szkoły i wyjechał do Paryża, gdzie mieszkał jego starszy brat, Philippe. Tam rozpoczął praktykę w restauracji G Rignon. Po pięciu latach został szefem kuchni w restauracji Boulevard des Italiens.

W czasie rewolucji lipcowej wyjechał do Anglii i rozpoczął pracę na dworze Adolfa Hanowerskiego, gdzie jego brat był szefem kuchni. W kolejnych latach był zatrudniany na wielu dworach brytyjskiej arystokracji. W 1837 został szefem kuchni prestiżowego londyńskiego Reform Club, w którym gruntownie zmodernizował zaplecze kuchenne. Z pomocą architekta Charlesa Barry’ego wprowadził piece gazowe, chłodziarki chłodzone zimną wodą i piece z regulacją temperatury. Kuchnia Soyera zyskała taką sławę, że zwiedzano ją jako jedną z atrakcji Londynu. 28 czerwca 1838, w dniu koronacji Wiktorii Hanowerskiej w tej kuchni przygotował śniadanie dla 2000 osób.

Magiczny piec Soyera

Śmierć żony w czasie porodu (1842), skłoniła Soyera do porzucenia współpracy z Reform Club i poświęcenia się działalności filantropijnej. W okresie wielkiego głodu, który ogarnął Irlandię zaproponował rządowi brytyjskiemu uruchomienie systemu kuchni, wydających zupy dla ubogich. Kuchnię taką uruchomił w Dublinie, a jej działalność finansował z biletów wstępu do otwartej przez Soyera galerii malarstwa w Londynie. Od 1849 rozpoczął sprzedaż zaprojektowanego przez siebie „magicznego pieca”, który pozwalał na przygotowanie posiłku w dowolnym miejscu, także bezpośrednio na stole.

Podobne rozwiązania został zastosowanie w wynalezionej przez Soyera kuchni polowej dla armii brytyjskiej. W czasie wojny krymskiej zajmował się zaopatrywaniem armii i szpitali wojskowych w ciepłe posiłki, a każdy regiment otrzymał mobilne kuchnie systemu Soyera. Pod koniec życia prowadził wykłady z zakresu wyżywienia armii.

Był autorem lub współautorem kilkunastu książek kucharskich. Do najsłynniejszych dań mistrza należały kotlety baranie, podawane członkom Reform Club.

W życiu prywatnym był żonaty (żona Elizabeth Emma Soyer z d. Jones była aktorką i malarką).

Dzieła

• 1845: Délassements Culinaires.
• 1846: The Gastronomic Regenerator
• 1847: Soyer's Charitable Cookery
• 1848: The Poorman's Regenerator
• 1850: The Modern Housewife of Menagere
• 1853: The Pantropheon or A history of food and its preparation in ancient times
• 1855: A Shilling Cookery Book for the People
• 1857: Soyer's Culinary Campaign

Bibliografia

• Ann Arnold, Adventurous Chef: Alexis Soyer, 2002, ​ISBN 0-374-31665-1​
• Ruth Brandon, The People’s Chef: Alexis Soyer, A Life in Seven Courses, 2004, ​ISBN 0-470-86991-7​
• RuthR. Cowen RuthR., Relish: The Extraordinary Life of Alexis Soyer, Victorian Celebrity Chef, London: Weidenfeld & Nicolson, 2006, ISBN 0-297-64562-5, OCLC 225041846 .
• Biogram kucharza