Alfabet fonetyczny ICAO

Alfabet fonetyczny ICAO, znany również jako Alfabet fonetyczny NATO – najbardziej rozpowszechniony system literowania wyrazów w pewnych specyficznych zastosowaniach, np. w lotnictwie podczas prowadzenia komunikacji radiowej, gdzie każdej literze alfabetu odpowiada ustalone słowo.

Pierwotnie część Międzynarodowego Kodu Sygnałowego (INTERCO), opracowany przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). W latach pięćdziesiątych przyjęty przez NATO, następnie stał się obowiązującym standardem dla wielu instytucji, szczególnie amerykańskich, m.in. Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU), Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), American National Standards Institute (ANSI), American Radio Relay League (ARRL).

Podstawową zaletą tego kodowania jest jego prostota, jednoznaczność i odporność na zakłócenia. Ponieważ układ sylab tworzących poszczególne słowa kodu nie powtarza się, nawet fragmentaryczna transmisja może być zrozumiana.

Litery^[1]

Zgodnie z tym schematem pilot samolotu o znakach rejestracyjnych SP-FGX wypowiada je jako „Sierra Papa Foxtrot Golf X-Ray”.

Często stosowaną praktyką jest skrócenie przez kontrolera znaków wywoławczych do pierwszej litery oraz dwóch ostatnich (zawsze pierwsze wywołanie następuje w pełnej wersji), czyli przykładowo zamiast „Sierra Papa Foxtrot Golf X-Ray” może użyć „Sierra Golf X-Ray”, o ile takie skrócenie nie wprowadzi ryzyka pomyłki (na przykład gdy na danej częstotliwości wykonują loty statki o podobnych znakach, np. SP-FGX i SE-AGX).

Nadawanie liczb

Obowiązują dwie wersje – polska i angielska.

Inne znaki

• . (kropka) – decimal, stop lub point (w zależności od kontekstu)

Zobacz też

• Literowanie w fonicznych łącznościach radiowych
• Międzynarodowy alfabet fonetyczny

• Międzynarodowy kod sygnałowy

Uwagi

Przypisy