Alfabet muzyczny

Alfabet muzyczny – zestaw liter alfabetu łacińskiego, którymi oznacza się w obrębie oktawy dźwięki skali diatonicznej (c, d, e, f, g, a, h), a także ich obniżenie lub podniesienie o półton albo cały ton, co uzyskuje się dodaniem właściwej końcówki (-is, -isis, -es, -eses)[1]. Dźwięk H w niektórych krajach nazywany jest B. W Polsce B oznacza dźwięk H obniżony o pół tonu. System alfabetu muzycznego jest znany od wczesnego średniowiecza i jest starszy od nazw solmizacyjnych.

Przypisy

  1. ↑ Andrzej Chodkiewicz, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1, OCLC 34128613 [dostęp 2020-02-14].

Bibliografia

  • Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994, s. 94. ISBN 83-85719-07-5.
Nazwy dźwięków
solmizacyjne
literowe
♮
♯
♭
DoubleSharp.svg
Doubleflat.svg

Media użyte na tej stronie

DoubleSharp.svg
Double sharp; one of musical score components. In Unicode, the double sharp symbol (𝄪) is at U+1D12A.
Doubleflat.svg
A double flat symbol.