Alfonso Jaime de Borbón

Alfonso Jaime Marcelino Manuel Víctor María de Borbón y Dampierre

Legitymistyczny pretendent do tronu Francji (Alfons II)
Okres	od 20 marca 1975 do 30 stycznia 1989
Poprzednik	Jaime de Borbón (Jakub II)
Następca	Luis de Borbón (Ludwik XX)
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie hiszpańscy
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1936 Rzym
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1989 Beaver Creek
Ojciec	Jaime de Borbón
Matka	Emmanuelle de Dampierre
Żona	María del Carmen Martínez-Bordiú
Dzieci	Francisco de Asís Luis

Alfonso Jaime Marcelino Manuel Víctor María de Borbón y Dampierre, jako obywatel Francji Alphonse de Bourbon (ur. 20 kwietnia 1936 w Rzymie, zm. 30 stycznia 1989 w Beaver Creek) – książę Kadyksu, legitymistyczny pretendent do tronu Francji (jako Alfons II) z tytułem księcia Andegawenii, w latach 50. i 60. rozważany jako możliwy przyszły król Hiszpanii.

Urodził się w rzymskiej klinice Santa Anna jako starszy syn infanta Jaimego de Borbón (drugiego syna króla Hiszpanii – Alfonsa XIII) i jego żony Emmanuelle de Dampierre, córki Rogera, 2. księcia San Lorenzo. Jego ojciec zrzekł się wszelkich pretensji do tronu Hiszpanii (utraconego w 1931 roku) w imieniu swoim i swoich przyszłych potomków, ale za to ogłosił się legitymistycznym następcą tronu Francji jako głowa rodu Burbonów i potomek króla Ludwika XIV. Alfons został ochrzczony przez kardynała Eugenia Pacellego (późniejszego papieża Piusa XII) w Palazzo Ruspoli przy Via del Corso, pałacu swojej babki macierzystej.

W 1941 r. Alfons wraz z rodziną przeprowadził się do Szwajcarii. Rozpoczął naukę w Collège Saint-Jean we Fribourgu. 8 grudnia 1946 r. Alfons przystąpił do Pierwszej Komunii, której udzielił mu kardynał Pedro Segura y Sáenz, arcybiskup Sewilli.

25 listopada 1950 r. otrzymał od ojca tytuł księcia de Bourbon, a następnie księcia Burgundii. Alfons studiował prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie Madryckim, następnie odbył w Hiszpanii służbę wojskową. W latach 1970-1973 był hiszpańskim ambasadorem w Sztokholmie. W 1973 r. został prezesem Hiszpańskiego Instytutu Kultury. Rozpoczął również pracę w madryckim banku.

8 marca 1972 r. w Madrycie Alfons ożenił się z wnuczką generała Francisco Franco – Maríą del Carmen Martínez-Bordiú (ur. 26 lutego 1951), córką Krzysztofa Martinez y Bordiu. Alfons otrzymał z tej okazji tytuł księcia Kadyksu i prawo do używania predykatu „Jego Królewskiej Wysokości” (22 listopada). W tamtym czasie Franco zastanawiał się nawet czy nie zrobić Alfonsa swoim następcą – zanim swoim następcą nie uczynił Juana Carlosa (przyszłego króla). Alfons i María del Carmen rozwiedli się w 1982 roku. Mieli dwóch synów:

• Francisca de Asís (22 listopada 1972 – 7 lutego 1984), mianowanego 13 października 1973 r. księciem Bretanii i 3 sierpnia 1975 r. księciem Burgundii, zginął w wypadku samochodowym pod Pampeluną.
• Luisa (ur. 25 kwietnia 1974), księcia Kadyksu i legitymistycznego pretendenta do tronu Francji z tytułem księcia Andegawenii.

Po śmierci swojego ojca w 1975 r. został legitymistycznym pretendentem do tronu Francji jako Alfons II. W tym samym roku podpisał akt objęcia tronu Hiszpanii przez swojego stryjecznego brata Juana Carlosa I. W 1984 r. został poważnie ranny w wypadku pod Pampeluną w którym zginął jego najstarszy syn. W 1982 r. rozwiódł się z żoną. Rozwód potwierdził trybunał papieski w 1986 r. W 1987 r. nowy statut rodziny królewskiej odebrał mu predykat „Jego Królewskiej Wysokości”.

Zginął 30 stycznia 1989 r. w Beaver Creek w stanie Kolorado podczas zjazdu na nartach, kiedy stalowa lina odcięła mu głowę. Jego pretensje do tronu Francji odziedziczył jego syn, Luis.

Bibliografia

• Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7391-767-5, tłum. Grażyna i Jacek Schirmerowie