Alfons Kühn

Alfons Kühn
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1878 ; Przejmy, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1944 ; Warszawa, Polska pod okupacją III Rzeszy
	Minister komunikacji
Okres	od 28 czerwca 1928; do 6 września 1932
Przynależność polityczna	Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem
Poprzednik	Paweł Romocki
Następca	Michał Butkiewicz
	Odznaczenia

Grób Alfonsa Kühna na cmentarzu Powązkowskim

Alfons Walenty Kühn ps. „Sierakowski”, „Wiesław”, „Kowalski”, „Lasocki” (ur. 14 lutego 1878 w Przejmach, zm. 27 stycznia 1944 w Warszawie) – polski inżynier, działacz państwowy II Rzeczypospolitej, poseł na Sejm III kadencji, minister komunikacji kilku rządów RP.

Życiorys

Urodził się 14 lutego 1878 w Przejmach, w ówczesnym powiecie przasnyskim guberni płockiej, w rodzinie Edmunda, powstańca styczniowego i Zofii z Erlickich^[1]. Ukończył państwową szkołę realną w Warszawie^[2]. Z wykształcenia inżynier elektryk. Absolwent Technische Universität Darmstadt, od 1903 pracował w magistracie warszawskim. Wykładowca w Wyższej Szkole Handlowej, później w Szkole Głównej Handlowej. Był pracownikiem Komisji Odbudowy Kraju i Racjonalnego Budownictwa Tymczasowej Rady Stanu^[3]. Od 1918 (z przerwą 1928–1932) do września 1934 dyrektor Tramwajów i Autobusów m. Warszawy (miejskie przedsiębiorstwo komunikacyjne). W 1920 komisarz transportowy Rady Obrony Stolicy. W latach 1928–1932 minister komunikacji w kolejnych gabinetach rządowych, w 1932 równocześnie minister robót publicznych. W latach 1930–1934 poseł na Sejm RP z listy BBWR.

W latach 1934–1942 zarządca, a następnie dyrektor naczelny Elektrowni Warszawskiej. Działacz Stowarzyszenia Elektryków Polskich, członek Państwowej Rady Elektrycznej, prezes Związku Przedsiębiorstw Tramwajowych i Kolei Dojazdowych w Polsce. Został prezesem Rady Głównej Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej^[4] oraz przewodniczącym Kapituły Odznaki Honorowej Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej^[5].

Od 8 grudnia 1922 był mężem Julii Sommer^[2].

Zmarł 27 stycznia 1944 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 85-6-10,11)^[6].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1938)^[7]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1928)^[8]^[2]
Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[9]
Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia^[10]
Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)^[2]
Krzyż Wielki Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)^[2]
Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia)^[2]
Krzyż Wielki Orderu Korony Włoch (Włochy)^[2]

Przypisy

↑ Mackiewicz 2015 ↓, s. 277–278.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 403–404.
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.
↑ „Lot Polski” 1933, nr 11, s. 27.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 38.
↑ Cmentarz Stare Powązki: KUHNOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-10] .
↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938.
↑ M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu pracy społeczno-kulturalnej”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 28.

Bibliografia

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 403–404.
Marta Mackiewicz: Kühn Alfons. W: Leksykon piłsudczykowski. Słownik biograficzny A–Ł. Jakub H. Szlachetko (red.) Karol Dziuda (red.) Kamil Piskała (red.). T. I. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2015. ISBN 978-83-7865-271-7.

Linki zewnętrzne

Publikacje Alfonsa Kühna w bibliotece Polona

[CITEREFMackiewicz2015277–278-1] Mackiewicz 2015 ↓, s. 277–278.

[sl-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 403–404.

[3] Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.

[4] „Lot Polski” 1933, nr 11, s. 27.

[5] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 38.

[6] Cmentarz Stare Powązki: KUHNOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-10] .

[7] Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938.

[8] M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 175 „za zasługi na polu pracy społeczno-kulturalnej”.

[9] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[10] Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 28.

[11] rownik resortu

[12] 16 grudnia 1922 kierownik resortu

[13] 9 maja 1933 kierownik resortu

[kier-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e jako kierownik resortu

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[A]

[B]

[C]

[A]

W dniu zaprzysiężenia	Kazimierz Bartel Gabriel Czechowicz Stanisław Jurkiewicz Alfons Kühn Eugeniusz Kwiatkowski Aleksander Meysztowicz Bogusław Miedziński Jędrzej Moraczewski Karol Niezabytowski Józef Piłsudski Felicjan Sławoj Składkowski Witold Staniewicz Kazimierz Świtalski August Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Stanisław Car Tadeusz Grodyński p.o.

W dniu zaprzysiężenia	Kazimierz Bartel Ignacy Boerner Sławomir Czerwiński Feliks Dutkiewicz Henryk Józewski Alfons Kühn Eugeniusz Kwiatkowski Wiktor Leśniewski p.o. Maksymilian Matakiewicz Ignacy Matuszewski p.o. Józef Piłsudski Aleksander Prystor Witold Staniewicz August Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Leon Janta-Połczyński

W dniu zaprzysiężenia	Walery Sławek Ignacy Boerner Stanisław Car Sławomir Czerwiński Henryk Józewski Alfons Kühn Eugeniusz Kwiatkowski Maksymilian Matakiewicz Ignacy Matuszewski p.o. Józef Piłsudski Leon Janta-Połczyński Aleksander Prystor Witold Staniewicz August Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Felicjan Sławoj Składkowski

W dniu zaprzysiężenia	Aleksander Prystor Ignacy Boerner Sławomir Czerwiński Stefan Hubicki Leon Janta-Połczyński Leon Kozłowski Alfons Kühn Czesław Michałowski Mieczysław Norwid-Neugebauer Bronisław Pieracki Jan Piłsudski Józef Piłsudski Sławoj Składkowski August Zaleski Ferdynand Zarzycki
Późniejsi członkowie rządu	Janusz Jędrzejewicz Seweryn Ludkiewicz Władysław Zawadzki Józef Beck Emil Kaliński

Ministrowie Kolei Żelaznych	Jędrzej Moraczewski Stanisław Stączek Julian Eberhardt Kazimierz Bartel Zygmunt Jasiński Bolesław Sikorski^[A] Julian Eberhardt Ludwik Zagórny-Marynowski^[B] Leon Karliński Andrzej Nosowicz Kazimierz Tyszka
Ministrowie Kolei	Kazimierz Tyszka Adam Chądzyński Kazimierz Bartel Paweł Romocki
Ministrowie Komunikacji	Paweł Romocki Alfons Kühn Michał Butkiewicz^[C] Juliusz Ulrych

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne