Alfons Kotowski

Alfons Kotowski

Okoń

major piechoty
Data urodzenia	14 sierpnia 1899
Data i miejsce śmierci	29 września 1944 Budy Zosine
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	28 pułk Strzelców Kaniowskich 44 pułk piechoty Strzelców Kresowych batalion „Pięść” Grupa „Kampinos”
Stanowiska	dowódca Grupy „Kampinos”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Batalion „Pięść”: Pluton „AgatonP” (zwany także oddziałem legalizacji „WD-68”) na cmentarzu Ewangelickim na Woli 1 sierpnia 1944 przed godziną „W”. Z niemiecką flagą pozuje major Alfons Kotowski „Okoń”, dowódca Batalionu „Pięść”

Major „Okoń” przemawia do żołnierzy Grupy „Kampinos” przed wymarszem do lasów świętokrzyskich. Obok „Okonia” zdobyczne niemieckie działo przeciwlotnicze 2 cm FlaK 38 ze sprzężonym karabinem maszynowym

Alfons Kotowski ps. „Okoń” (ur. 14 sierpnia 1899, zm. 29 września 1944) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

24 października 1922, po ukończeniu I Kursu Centralnej Szkoły Podoficerów Piechoty Nr 2 w Grudziądzu został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1922 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty z równoczesnym wcieleniem do 28 pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi^[1]. 30 września 1924 awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1924 i 4. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1932 pełnił służbę w 44 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem^[2]. 22 lutego 1934 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Walczył w kampanii wrześniowej. Od początku okupacji działał w polskiej konspiracji – najpierw w Związku Walki Zbrojnej, następnie w Armii Krajowej.

Od lipca 1944 był dowódcą batalionu „Pięść”, na czele którego walczył w powstaniu warszawskim. 16 sierpnia został dowódcą Grupy „Kampinos”, a 13 września 1944 dowódcą 13 pułku piechoty Armii Krajowej. Pod koniec września podjął na czele swego oddziału próbę przebicia się w rejon Gór Świętokrzyskich. Na skutek błędnych decyzji zakończyła się ona klęską. Grupa „Kampinos” została otoczona i rozbita przez Niemców 29 września 1944 w bitwie pod Jaktorowem. Kotowski zginął podczas tego boju w niewyjaśnionych okolicznościach. Został pochowany na cmentarzu wojennym w Budach Zosinych.

Został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari rozkazem dowódcy AK nr 507 z 11 VIII 1944. Uzasadnienie nadania mu krzyża Virtuti Militari brzmiało: „odznaczył się w walkach na terenie Grupy «Północ»”^[3]. Order został zweryfikowany pozytywnie uchwałą Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari z dnia 13 października 2011^[4].

Przypisy